رابطه ویژگی‌های شخصیتی با خودناتوان‌سازی تحصیلی و مقایسه شیوه‌های فرزندپروری از لحاظ متغیر اخیر در دانش‌آموزان سال سوم دبیرستانی

Abstract

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه ویژگی‌های شخصیتی با خودناتوان‌سازی تحصیلی و مقایسه شیوه‌های فرزندپروری از لحاظ متغیر اخیر در دانش‌آموزان سال سوم دبیرستان‌های شهرستان بهبهان بود. جامعه‌ی آماری این پژوهش را تمام دانش‌آموزن دختر و پسر سال سوم دبیرستان‌های شهرستان بهبهان، در سال تحصیلی 90-1389، تشکیل داده است. از این جامعه آماری، نمونه‌ای به تعداد 353 نفر، با روش نمونه‌گیری تصادفی مرحله‌ای شامل 175 دانش‌آموز پسر و 178 دانش‌آموز دختر انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای مورد مطالعه از پرسشنامه‌های خودناتوان‌سازی تحصیلی (A-SH)، اقتدار والدین (PAQ) و شخصیت نئو (FF-I) استفاده شد. در ضمن، برای تحلیل داده‌ها از روش‌های آماری تحلیل واریانس یک راهه (ANOVA) و رگرسیون چندگانه به دو روش ورود مکرر و مرحله‌ای استفاده شد. نتایج تحلیل واریانس یک راهه نشان داد که بین شیوه‌های مختلف فرزندپروری از لحاظ متغیر خودناتوان‌سازی تحصیلی تفاوت معنی‌داری وجود دارد. بر اساس نتایج رگرسیون چندگانه، با استفاده از روش ورود مکرر، مشخص شد که حدود 16% از واریانس خودناتوان‌سازی تحصیلی توسط متغیرهای شخصیتی تبیین می‌شوند. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه با استفاده از روش مرحله‌ای نشان داد که فقط دو ویژگی شخصیتی روان‌رنجورخویی و باز بودن نسبت به تجربه توانایی پیش‌بینی خودناتوان‌سازی تحصیلی را دارا می‌باشند.