برازندگی مدل معادلات ساختاری احساس غربت براساس تاب‌آوری با میانجیگری سازگاری عاطفی و اجتماعی در دانشجویان غیر بومی

Abstract

احساس غربت از مفاهیم مهم در ارتباط با دانشجویان غیربومی است که همواره متأثر ازعوامل مختلفی‌ می‌باشد. پژوهش‌حاضر با هدف بررسی‌ برازندگی مدل معادلات ساختاری احساس غربت براساس تاب‌آوری با میانجیگری سازگاری عاطفی و اجتماعی انجام گرفت. این پژوهش از لحاظ هدف بنیادی و از نظر روش توصیفی از نوع مدل‌سازی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری دانشجویان کارشناسی غیر بومی دانشگاه محقق اردبیلی‌ در سال تحصیلی 96-1395 بودند که ۲45 نفر به ‌روش نمونه‌گیری غیر‌تصادفی سهمیه‌ای به ‌عنوان حجم ‌نمونه انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش پرسش‌نامه‌ی احساس غربت(UHS)، پرسش‌نامه‌ی تاب‏آوری کانر و دیویدسون (CD-RIS) و مقیاس سنجش سازگاری بل (BAS) بود. داده‌ها با شاخص‌های فرآوانی، میانگین، انحراف معیار، آزمون‌ همبستگی پیرسون و روش مدل‌سازی معادلات ساختاری در نرم افزارهای SPSS-25 و AMOS-24 تحلیل شدند. یافته‌ها نشان دادکه مسیر‌های مستقیم تاب‌آوری به احساس غربت، تاب‌آوری به سازگاری عاطفی و اجتماعی، سازگاری عاطفی و اجتماعی به احساس غربت و مسیر غیرمستقیم تاب‌آوری به احساس غربت با میانجیگری سازگاری عاطفی و اجتماعی معنی‌دار بود. یافته‌های این پژوهش بر اهمیت نقش میانجیگری سازگاری عاطفی و اجتماعی در رابطه تاب‌آوری با احساس غربت تأکید دارد.