اثربخشی آموزش مهارت‌های ارتباطی بر مسئولیت‌پذیری، کارکرد اجتماعی و حل مساله در زنان سرپرست خانوار بهزیستی شهر اهواز

Abstract

این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی آموزش مهارت‌های ارتباطی بر مسئولیت‌پذیری، کارکرد اجتماعی و حل مساله در میان زنان سرپرست خانوار انجام شد. این مطالعه از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه اجرا نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش زنان سرپرست خانوار تحت پوشش اداره بهزیستی شهر اهواز در فصل پاییز سال 1397 بودند. از میان اعضای جامعه 50 نفر پس از بررسی ملاک‌های ورود به مطالعه با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 25 نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش 10 جلسه 90 دقیقه‌ای با روش آموزش مهارت‌های ارتباطی آموزش دید. ابزارهای پژوهش خرده‌مقیاس مسئولیت‌پذیری پرسشنامه روانشناختی کالیفرنیا (گاف، 1964)، خرده‌مقیاس کارکرد اجتماعی پرسشنامه سلامت عمومی (گلدبرگ و هیلیر، 1979) و پرسشنامه حل مساله (هپنر، 1988) بودند. داده‌ها با روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری با نرم‌افزار SPSS-20 تحلیل شدند. یافته‌ها نشان داد که بین گروه‌های آزمایش و کنترل از نظر مسئولیت‌پذیری، کارکرد اجتماعی و حل مساله تفاوت معنی‌داری وجود داشت. به عبارت دیگر، آموزش مهارت‌های ارتباطی به‌طور معنی‌داری باعث بهبود مسئولیت‌پذیری، کارکرد اجتماعی و حل مساله در زنان سرپرست خانوار شد (001/0>P). بر اساس نتایج توصیه می‌شود که روانشناسان بالینی و درمانگران در ارائه خدمات روانشناختی از روش آموزش مهارت‌های ارتباطی در کنار سایر روش‌های آموزشی برای بهبود سلامت به‌ویژه بهبود مسئولیت‌پذیری، کارکرد اجتماعی و حل مساله زنان سرپرست خانوار استفاده کنند.