تبیین نقش مهارت‌های اجتماعی در کاهش رفتارهای پرخطر نوجوانان با استفاده از نظریه خودکنترلی

Abstract

نظریه‌های بازدارندگی و کنترل، وقوع رفتارهای پرخطر را نتیجه ضعف فرایند کنترل اجتماعی در جامعه و ناکار آمدی آن در هر دو بعد درونی و بیرونی می‌داند. هدف این مقاله، بررسی اهمیت مهارت‌های اجتماعی در کاهش و دوری از رفتارهای پرخطر نوجوانان با استفاده از نظریه خودکنترلی گاتفریدسون و هیرشی است. برخی از نظریه‌های کنترل مانند نظریه شرمنده سازی و دکترین بازدارندگی به کنترل و نظارت بیرونی توجه دارند. گم نامی افراد در جوامع شهری و ناکارآمدی قوانین در کنترل رفتارهای مخاطره‌آمیز به‌ترتیب نقاط ضعف نظریه شرمنده‌سازی و دکترین بازدارندگی در تبیین رفتارهای پرخطر نوجوانان است. هم‌چنین فراوانی، نبودن نظام ارزشی یکسان و نادیده گرفتن خرده‌فرهنگ‌های منحرف موجب ضعف نظریه کنترل اجتماعی در این زمینه شده است. نظریه خودکنترلی، بروز رفتارهای پرخطر را نتیجه ضعف در خودکنترلی نوجوان می-داند. مهارتهای اجتماعی میتواند متناسب با هر یک از زمینههای ضعف خودکنترلی به‌کار گرفته شود و موجب تقویت این نظریه در نوجوانان شود.