بررسی رابطه عوامل روانشناختی و جمعیت شناختی پیش بینی کننده سازگاری پس از طلاق در زنان مطلقه شهر اصفهان

Abstract

پژوهش حاضر با هدف بررسی عوامل پیش بینی کننده سازگاری پس از طلاق در زنان مطلقه شهر اصفهان انجام شد. روش پژوهش از نوع همبستگی و جامعه آماری این پژوهش کلیه زنان مطلقه شهر اصفهان در سال 88 می باشند که ازدواج مجددی نداشتند. نمونه پژوهش 100 زن مطلقه از شهر اصفهان بودند که به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای از بین مراکز سازمان بهزیستی و کمیته امداد امام شهر اصفهان انتخاب شدند و با توجه به هدف و فرضیه های مطرح شده مورد آزمون قرار گرفتند. فرضیه پژوهش این بود که عوامل روان شناختی و ویژگی های جمعیت شناختی با سازگاری پس از طلاق زنان مطلقه رابطه دارد. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه سازگاری پس از طلاق زنان مطلقه رابطه دارد. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه سازگاری پس از طلاق فیشر، پرسشنامه سبک های دلبستگی، پرسشنامه پنج عاملی شخصیت، پرسشنامه SCL90 و پرسشنامه جمعیت شناختی محقق ساخته بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام استفاده شد. نتایج این تحقیق نشان داد که بین سبک های دلبستگی، ویژگی های شخصیتی در ابعاد روان رنجوری و برون گرایی و همچنین سلامت روان در بعد افسردگی با سازگاری پس از طلاق رابطه معناداری وجود دارد. بین ویژگی های جمعیت شناختی سن، درآمد و سازگاری پس از طلاق هم رابطه معناداری وجود دارد. بنابراین می توان گفت برخی از عوامل روان شناختی و جمعیت شناختی می تواند سازگاری پس از طلاق زنان را پیش بینی کند.