درمان های تلفیقی و آشفتگی زناشویی: بررسی و مقایسه اثربخشی زوج‌درمانی رفتاری التقاطی(IBCT) و درمان تصمیم‌گیری مجدد

Abstract

مقدمه: نرخ بالای طلاق رسمی و گسترش بی رویه طلاق های عاطفی باعث شده که موضوع آشفتگی های زناشویی به‌طور فزاینده‌ای وضعیتی ویژه کسب کند. مطالعه حاضر نیز با هدف بررسی و مقایسه اثربخشی زوج درمانی رفتاری التقاطی و درمان تصمیم گیری مجدد در بهبود آشفتگی زناشویی زوجین انجام گرفت. روش: مطالعه حاضر یک طرح نیمه تجربی با پیش‌آزمون – پس‌آزمون با گروه کنترل و آزمون پیگیری می باشد. نمونه مورد مطالعه شامل 42 زوج بود که به شیوه نمونه گیر ی در دسترس از میان زوج های متعارضی که در فاصله بهمن ماه سال 1393 تا اواخر سال 1394 به مراکز مشاوره شهر سنندج مراجعه کرده بودند انتخاب گردید. یکی از گروهها مداخله زوج‌درمانی رفتاری التقاطی، گروه آزمایشی دیگر مداخله درمان تصمیم‌گیری مجدد دریافت نمودند اما گروه کنترل هیچ مداخله‌ای دریافت نکرد. پرسشنامه تعارضات زناشویی به عنوان پیش آزمون پس آزمون استفاده گردید. داده ها به روش تحلیل واریانس مکرر در نرم افزار spss 21 تحلیل گردید. یافته ها: نتایج نشان داد که جنسیت زوجین تاثیر چندانی در اثربخشی مداخلات زوج درمانی نداشته است. هم چنین نتایج تحلیل آماری نشان داد که هردو درمان رفتاری التقاطی و تصمیم گیری مجدد در بهبود تعارض زناشویی زوجین و حفظ دستاوردهای درمانی حتی تا دوماه پس از درمان موفق عمل کرده اند اما زوج درمانی رفتاری التقاطی به نسبت درمان تصمیم گیری مجدد موفق عمل کرده است و تغییرات بیشتری را سبب شده است. نتیجه گیری: