اثرات سطوح مختلف پودر گوجه فرنگی بر شاخص های رشد، بقا و ذخیره کاروتنوئید در بافت پوست و عضله ماهی دالر نقره ای(Metynnis hypsauchen)

Abstract

زمینه و هدف:در این مطالعه اثر 5 جیره آزمایشی پودر گوجه فرنگی بر روی میزان رشد، بقا و ذخیره کاروتنوئید در ماهی دالر نقره ای(Metynnis hypsauchen) مورد بررسی قرار گرفت.روش کار:ماهیان با 5 تیمار غذایی مختلف و 3 تکرار در هر تیمار (15 واحد آزمایشی) در قالب یک طرح کاملاً تصادفی به مدت 8 هفته پرورش داده شدند. 5 جیره آزمایشی که شامل جیره­ شاهد منفی فاقد هر گونه مواد رنگدانه ای، شاهد مثبت حاوی 20 میلی گرم در کیلوگرم آستاگزانتین مصنوعی و سه تیمار غذایی یک، دو و سه به ترتیب مقدار 15، 20 و 25 میلی گرم در کیلوگرم کاروتنوئید کل معادل با لیکوپن طبیعی موجود در پودر گوجه فرنگی بود. طول کل و وزن کل ماهیان برای بررسی وضعیت رشد ماهیان و به منظور اندازه گیری تجمع کاروتنوئیدها در پوست و عضله از روش اسپکتروفتومتری استفاده شد.یافته ها:افزایش وزن تیمارهای آزمایشی در مقاطع مختلف آزمایشی و به ویژه در کل دورۀ آزمایشی نسبت به تیمارهای شاهد منفی و شاهد مثبت کمتر بود. هم چنین میزان کاروتنوئید در بافت­های پوست و عضله ماهی دالر نقره­ای در تمام تیمارها بیشتر از تیمار شاهد منفی مشاهده شد. در تیمارهای آزمایشی با افزایش میزان غلظت کاروتنوئید طبیعی در جیره­های غذایی میزان کاروتنوئید پوست و عضله افزایش یافت(05/0>Pنتیجه گیری:عملکرد پایین در بین شاخص های مختلف رشد در تیمارهای آزمایشی، نشان دهنده وجود عوامل محدود کننده رشد، میزان فیبر بالا و چربی خام پایین در پودر گوجه فرنگی موجود در تیمارهای آزمایشی می باشد. کاهش ذخیره کاروتنوئیدها نسبت به تیمار دارای آستاگزانتین و افزایش ذخیره کاروتنوئیدها نسبت به تیمار فاقد رنگدانه در پودرگوجه فرنگی نشان دهنده جذب و متابولیسم ناکافی و ناکارآمد کاروتنوئیدهای پودرگوجه فرنگی در ماهی می باشد.