تعیین مهمترین عامل های مؤثر بر نفوذپذیری خاک تشکیل شده از سازندهای گچساران و آغاجاری در کاربری‌های مختلف

Abstract

فرایند نفوذپذیری از مهمترین اجزاء چرخه‌ی آب‌شناسی خاک است. در اوایل میوسن، سازند گچساران و در اواخر میوسن تا پلیوسن سازند آغاجاری یک سطح وسیعی را در غرب و جنوب غرب ایران را پوشاند و که آن را برای بررسی فاکتورهای موثر در میزان نفوذپذیری بویژه در کاربری های مختلف بسیار مستعد می کند. در این پژوهش به منظور تعیین مهمترین عوامل موثر بر میزان نفوذپذیری کاربری های مختلف نهشته های سازند های گچساران و آغاجاری، بخشی از آبخیز مرغا و کوه گچ شهرستان ایذه به ترتیب با مساحت 1609 و 1202 هکتار انتخاب گردید. به منظور تعیین رابطه‌ی بین میزان نفوذ آب باریده با کاربرد باران‌ساز با برخی ویژگی های فیزیکی و شیمیایی خاک مانند درصد ماسه خیلی ریز ، شن، رس، لای (سیلت)، اسیدیته، قابلیت هدایت الکتریکی، رطوبت، کربنات کلسیم و ماده آلی در کاربری های مختلف سازند های گچساران و آغاجاری انجام گرفت. سپس نمونه برداری میزان نفوذ در شش نقطه و با سه بار تکرار در سازند گچساران و هفت نقطه و با سه بار تکرار در سازند آغاجاری در شدت های مختلف بارش 0/75، 1 و 1/25 میلیمتر بر دقیقه در سه کاربری مرتع، منطقه‌ی مسکونی و اراضی کشاورزی با استفاده از دستگاه باران ساز کامفورست انجام شد. به منظور بررسی عوامل موثر بر نفوذپذیری، نمونه برداری از خاک در لایه‌ی 20–0 سانتی‌متری نیز به همان تعداد برداشت نفوذ صورت گرفت. مهمترین عوامل موثر بر میزان نفوذ به کمک وایازی چند متغیره شناسایی شدند. نتایج نشان داد که میزان نفوذ در کاربری های مختلف دو سازند در شدت های مختلف، دارای اختلاف معنی داری با هم هستند. مدل های وایازی به دست آمده نشان دادند که در هر دو سازند مقادیر آهک، سیلت، ماسه خیلی ریز، شوری، اسیدیته خاک و ماده آلی بیشترین نقش مثبت را در میزان نفوذپذیری داشته اند و در مجموع در هر دو سازند مقدار آهک خاک بیشترین نقش مثبت را در میزان نفوذپذیری داشت.