نمایش مختصر رکورد

dc.date.accessioned1399-07-08T22:23:06Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-09-29T22:23:07Z
dc.date.available1399-07-08T22:23:06Zfa_IR
dc.date.available2020-09-29T22:23:07Z
dc.date.issued2015-08-23en_US
dc.date.issued1394-06-01fa_IR
dc.date.submitted2014-10-02en_US
dc.date.submitted1393-07-10fa_IR
dc.identifier.citation(1394). فضای هنجاری آموزش علوم اجتماعی در ایران (مطالعه موردی دانشگاه‌های دولتی تهران) - معصومه قاراخانی* سید آیت‌الله میرزایی. فصلنامه علوم اجتماعی, 22(69), 107-128. doi: شماره69-تابستان 94fa_IR
dc.identifier.issn1735-1162
dc.identifier.issn2538-2772
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/شماره69-تابستان 94
dc.identifier.urihttp://qjss.atu.ac.ir/article_1738.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/131301
dc.description.abstractمعصومه قاراخانی* <br />سید آیت‌الله میرزایی**<br />                                                             تاریخ دریافت: 10/7/93<br />                                                  تاریخ پذیرش: 15/12/93<br /><br />چکیده<br />ضعف فضای هنجاری، یکی از جنبه‌های بحثانگیز اخلاق علم از جمله  علم اجتماعی در ایران است. دستیابی به فضای هنجاری مناسب برای توسعه علوم اجتماعی در ایران مستلزم شناخت و فهم این فضا در فرایند آموزش، پژوهش، نشر و کاربرد این علم است. این مقاله با تمرکز بر مساله‌مندی فضای هنجاری آموزش در ایران در پی آن است با استفاده از رویکرد کیفی و تحلیل و تفسیر مصاحبه‌های نیمه‌ساختمند بر پایه برداشت دانشجویان دکتری این رشته در دانشگاه‌های دولتی شهر تهران نیمرخ و روایتی از فضای هنجاری آموزش علوم اجتماعی در ایران ارائه دهد. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد، هنجار گریزی و رواج رفتارهای مغایر با استانداردهای علمی و دانشگاهی در فضای آموزش علوم اجتماعی به‌صورت فرایندی، رشد و  گسترش یافته است. سپس در فقدان واکنش کنشگران وفادار به ارزش‌ها و استانداردهای علم و اخلاق علم و سکوت و پذیرش آنان، روند «عادی‌سازی هنجارشکنی» با «امتناع تغییر» همسو شده است و درنتیجه عدم تبعیت از هنجارهای علمی به شکل «هنجارشکنی سیستماتیک» درآمده است. ساختار پشتیبان و تسهیل‌کننده این هنجارشکنی سیستمی، مرکب از «سیطره اقتدار اداریِ» همسو و همراستا با «استیلای سیاست بر فضای علم»، نهادهای علمی را عرصه «شکل‌گیری و بازتولید حلقه‌های قدرت و مکان‌های فرصت» نموده است. به‌گونه‌ای که قدرت و مدیریت متبوع قدرت در نهادهای علمی، فضا را بر حوزه معرفت و کاوشگران و اندیشمندان علم تنگ نموده‌اند. پیدایش چنین زمینه ساختاری به‌نوبه خود به دوام و قوام فضای هنجارشکنی و درنتیجه استمرار روند افول نفوذ و اقتدار علم دامن زده است. چنان‌که می‌توان ادعا کرد هنجارشکنی در فضای علم در چارچوب ساختار کنونی نظام علم در ایران، خصلتی کارکردی یافته است.fa_IR
dc.format.extent359
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علامه طباطبائیfa_IR
dc.publisherAllameh Tabataba’i Universityen_US
dc.relation.ispartofفصلنامه علوم اجتماعیfa_IR
dc.relation.ispartofSocial Sciencesen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/شماره69-تابستان 94
dc.subject: فضای هنجاریfa_IR
dc.subjectاخلاق علمfa_IR
dc.subjectشرافت دانشگاهیfa_IR
dc.subjectناراستی‌های دانشگاهیfa_IR
dc.subjectاخلاق در آموزش علوم اجتماعیfa_IR
dc.titleفضای هنجاری آموزش علوم اجتماعی در ایران (مطالعه موردی دانشگاه‌های دولتی تهران) - معصومه قاراخانی* سید آیت‌الله میرزاییfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله پژوهشیfa_IR
dc.citation.volume22
dc.citation.issue69
dc.citation.spage107
dc.citation.epage128


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد