توسعه قلمرو کارآمدی فعل معصوم در استنباط: مبنا و پی آمد ‏

Abstract

بر پایه اندیشه شیعه، فعل معصوم یکی از منابع استنباط آموزه­های دینی است که به دلیل عدم شناخت ابعاد کارآمدی آن و نیز گرایش حداکثری به سنت قولی، آن‌چنان‌که باید مورد توجه قرار نگرفته است. یکی از راه­های توسعه قلمرو بهره‌گیری از سنت فعلی در استنباط، تبیین مبانی و پیش‌فرض‌هایی است که پذیرش آنها موجب افزایش کارکرد فعل معصوم در استنباط آموزه­های دینی می­گردد. پژوهش حاضر تلاش دارد تا به روش تحلیلی ـ اکتشافی یک باور بنیادین که بر پایه قلمرو فعل معصوم استوار گردیده است را تقریر، و پی­آمد پذیرش آن را تبیین کند. نتیجه پژوهش حکایت از آن دارد که باور به دینی بودن همه افعال معصوم از مبانی مؤثر در توسعه استنباط از فعل معصوم است که پذیرش آن موجب توسعه قلمرو کارکرد فعل معصوم در آموزه‌هایی چون: اعتقادی، اقتصادی، تربیتی و نظامی می­گردد.