بررسی وزن خشک و تراکم علف های هرز ‏تحت تاثیر مقادیر مختلف نیتروژن و زمان های مختلف تداخل در آفتابگردان

Abstract

وزن خشک و تراکم علف­های­ هرز از عوامل مهم و بدیهی تاثیرگذار بر عملکرد محصولات زراعی هستند که می­توان با روش­های مختلف از جمله زمان، مقدار و نحوه کوددهی، مدیریت مناسبی را بر این عوامل اعمال کرد. به منظور بررسی و تعیین وزن خشک و تراکم علف­های ­هرز ‏تحت تاثیر مقادیر مختلف نیتروژن و زمان­های تداخل در آفتابگردان، آزمایشی به صورت کرت­های خرد شده (اسپلیت پلات) در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با 24 تیمار و 3 تکرار به اجرا در آمد. فاکتور اول، شامل 3 سطح کود نیتروژنه (صفر، 100 و 200 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار) و فاکتور دوم زمان­های مختلف رقابت آفتابگردان با علف­ هرز بر مبنای مراحل رشدی آفتابگردان بود. علف­های ­هرز غالب مزرعه، سوروف، پنیرک، پیچک، تاج خروس، سلمه تره و ازمک بود. افزایش زمان تداخل علف­های ­هرز موجب افزایش وزن خشک علف­های ­هرز در واحد سطح گردید، به طوری که در تداخل تمام فصل به حداکثر میزان خود رسید. این حداکثر برای سطوح کودی صفر، 100 و 200 کیلوگرم در هکتار نیتروژن، به ترتیب 49/80 ، 43/143 و 7/118 گرم در متر مربع بود. عملکرد دانه آفتابگردان به شکل معنی­داری تحت تأثیر رقابت علف­های ­هرز قرار گرفت و تداوم حضور علف­های ­هرز تا آخر فصل موجب کاهش شدیدی در عملکرد دانه گردید. هرچند با افزایش زمان تداخل، تراکم علف­های ­هرز کاهش یافت، ولی غالبیت آن­ها از نظر تعداد حفظ شد. افزایش زمان عاری از علف ­­هرز نیز تراکم آن­ها در انتهای فصل را به شدت کاهش داد. بیشترین وزن خشک و رقابت علف­های­ هرز و در نتیجه کمترین عملکرد آفتابگردان در تیمارهای رقابت، در سطح کودیKg ha^-1 100 بدست آمد.