تعیین کارایی اقتصادی و ارایه الگوی مناسب برای واحدهای پرورش جوجه گوشتی استان گیلان

Abstract

کارایی مفهومی است که نسبت‌های ورودی و خروجی یک سیستم اقتصادی را تعیین می‌نماید. روش تحلیل پوششی داده‌ها یکی از روش‌های محاسبه کارایی است. هدف از این مطالعه، بررسی واحدهای پرورش جوجه گوشتی استان گیلان از نظر کارایی اقتصادی و تعیین بازدهی نسبت به مقیاس بود. بدین منظور اطلاعاتی شامل قیمت جوجه یکروزه، هزینه نیروی انسانی، هزینه خوراک، هزینه بهداشت و درمان و هزینه سوخت (آب ، برق و گاز ) از 30 واحد پرورش جوجه گوشتی استان گیلان جمع‌آوری و میزان کارایی آنها بر اساس عملکرد تولیدی و اقتصادی اندازه‌گیری شد. سپس کارایی‌های فنی و تخصیصی مرغداری‌ها برای محاسبه کارایی اقتصادی برآورد شد. بر اساس نتایج این مطالعه، بر مبنای حداقل‌سازی هزینه‌ها، میانگین کارایی‌های فنی، تخصیصی و اقتصادی در شرایط بازده ثابت نسبت به مقیاس به ترتیب برابر با 7/96، 8/91 و 7/88 درصد، و در شرایط بازده متغیر نسبت به مقیاس به ترتیب برابر با 5/97، 94 و 6/91 درصد بود. همچنین میانگین‌ کارایی مقیاس واحدهای مورد مطالعه 2/99 درصد بود. بر اساس نتایج تحلیل پوششی داده‌ها، توسعه واحدهای مرغداری با ظرفیت فعال 5000 تا 30000 قطعه‌، رعایت فاصله 25 روز بین دوره‌های پرورش و به‌کار گیری الگوهای برتر شناسایی شده در پژوهش حاضر، برای افزایش کارایی واحدهای پرورش جوجه گوشتی گیلان توصیه می‌شود.