تأثیر به کارگیری عصاره آویشن شیرازی و تغییرات چربی جیره‌ای بر عملکرد و ثبات اکسیداتیو لاشه جوجه‌های گوشتی

Abstract

این آزمایش به منظور بررسی تأثیر عصاره آویشن شیرازی و چربی جیره‌ای بر عملکرد و ثبات اکسیداتیو لاشه جوجه‌های گوشتی (سویه راس 308، با نسبت مساوی نر و ماده) انجام شد. طرح مورد استفاده در آزمایش، طرح کاملاً تصادفی با 6 تیمار، 4 تکرار و 10 قطعه جوجه در هر تکرار بود. مصرف خوراک، افزایش وزن و ضریب تبدیل خوراک به صورت دوره‌ای و در پایان دورهای آغازین، رشد و پایانی اندازه‌گیری شدند. در پایان دوره آزمایش (روز 42) از گوشت ناحیه ران 2 قطعه جوجه کشتار شده نمونه‌گیری انجام و ذخیره‌سازی نمونه‌ها به مدت 45 و90 روز در دمای فریزر (20- درجه سانتی‌گراد) صورت گرفت. جهت اندازه گیری ثبات اکسیداتیو نمونه‌های گوشت ناحیه ران، از میزان مواد واکنش دهنده با اسید تیوباربیتوریک (TBARS) استفاده شد. در تمامی دوره‌ها، جیره‌های حاوی چربی، افزایش وزن و خوراک مصرفی روزانه بیشتر و ضریب تبدیل خوراک کمتری در مقایسه با جیره‌های بدون چربی داشتند (05/0>P). با وجود عدم معنی‌داری اثر عصاره آویشن شیرازی بر عملکرد رشد جوجه‌های گوشتی (05/0<P)، استفاده از آن منجر به کاهش معنی‌دار در غلظت TBARS در گوشت ران 45 و90 روز پس از ذخیره‌سازی شد (05/0P<). مکمل جیره‌ای عصاره آویشن شیرازی در کل دوره موجب افزایش معنی‌دار در غلظلت کبدی آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز (05/0>P) و افزایش غیر معنی‌دار در غلظلت سوپراکسید دیسموتاز شد. به عنوان نتیجه‌گیری کلی، استفاده از چربی جیره‌ای و عصاره آویشن شیرازی به ترتیب منجر به بهبود در عملکرد جوجه‌ها و کاهش میزان اکسیداسیون و افزایش کیفیت گوشت در طی ذخیره‌سازی شد.