مقایسه تاثیر روش های توانبخشی سنتی، لباس فضایی و ترکیبی بر تعادل پویای ورزشکاران مبتلا به اسپرین مچ پا

Abstract

زمینه و هدف:اسپرین مچ پا از شایع‌ترین آسیب‌های حاد ورزشی است که به علت آسیب به گیرندهای حس عمقی و کاهش تعادل، خطر بازگشت مجدد آن بسیار زیاد است، لذا هدف این تحقیق مقایسه تأثیر روش‌های توانبخشی سنتی، لباس فضایی و ترکیبی بر تعادل پویای ورزشکاران مبتلا به اسپرین مچ پا بود. روش بررسی: تعداد30 نفر از ورزشکاران مبتلا به اسپرین درجه 3 مچ پا به‌صورت هدفمند و در دسترس در این تحقیق شرکت کردند و به‌طور مساوی در سه گروه توانبخشی قرار گرفتند. نمونه‌ها به مدت هشت هفته و هر هفته سه جلسه و هر جلسه 45 دقیقه تحت تمرینات توانبخشی ویژه فرد قرار گرفتند. تعادل پویای ورزشکاران در سه جهت قدام، خلفی داخلی و خلفی خارجی قبل و بعد از هشت هفته توسط آزمون ستاره تعدیل شده (وای) مورد ارزیابی قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون‌های کوواریانس استفاده شد (05/0>P). یافته‌ها: نتایج تحقیق تفاوت معناداری در تعادل پویا بین سه روش توانبخشی نشان داد (05/0P