تجزیه و تحلیل سینماتیکی حرکت مایی‌گری در کاراته

Abstract

زمینه و هدف: هدف این مقاله بررسی و مقایسه متغیّرهای سینماتیکی حرکت مایی‌گری در دو گروه کاراته‌کاهای ماهر و نیمه­ماهر است. روش بررسی: افراد آزمودنی در دو گروه شامل 9 نفر ماهر (اعضای تیم ملی) و 7 کاراته‌کار با مهارت متوسط (غیرعضو تیم ملی) مورد آزمون قرار گرفتند. اندازه‌گیری با استفاده از روش استریو-ویدیوگرافی انجام شد و موقعیت سه‌بعدی مارکرهای بازتابنده­ی نور نصب شده بر روی نقاط راهنمای آناتومیکی، حین اجرای حرکت ردیابی شد. مقایسه­ی آماری میانگین متغیّرهای دو گروه، با استفاده از آزمون آماری T مستقل و مقایسه تغییر متغیّرها در هر گروه با استفاده از آزمون T زوج انجام پذیرفت. یافته‌ها: نتایج به‌دست آمده حاکی از رعایـت برخی جزئیات الگوی حرکتی شامل حفظ ارتفاع و زاویه­ی چرخش تنه­ی پیش و حین پرتاب پا، پلنتار فلکشن سه­مرحله‌ای مفصل مچ پا و حفظ راستای ساق پیش از پرتاب پا در گروه ماهر بود که در گروه با مهارت متوسط مشاهده نمی‌شد. همچنین، هرچند مقایسه میانگین سایر متغیّرهای سینماتیکی در مقایسه بین دو گروه تفاوت معناداری را نشان نداد اما بررسی ضریب تغییرات نشان داد که اجرای حرکت در افراد گروه ماهر (شامل جابه‌جایی قائم و چرخش تنه و تغییرات زاویه‌ای مفاصل مچ پا، زانو و ران) با مشابهت بیشتری نسبت به افراد گروه با مهارت متوسط انجام شده است که این ویژگی به‌خصوص در حرکات مفصل زانو بارزتر بود. نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه حاکی از اهمیت و کارآیی روش‌های اندازه‌گیری و تحلیل حرکت برای مطالعه­ی تفاوت‌های جزئی بین کاراته‌کاران ماهر و نیمه­ماهر است که ممکن است به صورت عادی مشاهده نشوند.