اثرات سطوح اسیدهای آمینه و روش های خوراک دهی بر عملکردو خصوصیات لاشه جوجه های گوشتی سویه آرین

Abstract

با هدف بررسی اثرات روش خوراک­دهی و سطح اسیدهای آمینه بر عملکرد و خصوصیات لاشه جوجه­های گوشتی سویه آرین، آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی و به روش فاکتوریل با سه سطح خوراک­دهی و دو سطح اسید آمینه انجام شد. برای این منظور، از 828 قطعه جوجه­ خروس یک روزه استفاده گردید. هر گروه آزمایشی شامل 6 تکرار و 23 قطعه جوجه بود. سطوح اسید آمینه لیزین (سطح پیشنهادی سویه آرین و سطح 8 درصد بیشتر از آن) از روز نخست پرورش و روش­های خوراک­دهی پس از 10 روزگی اعمال شدند. در روش خوراک­دهی متناوب، حذف دان در چند وعده انجام شد و در روش خوراک­دهی پیوسته، حذف دان تنها در یک مرحله صورت گرفت. جیره­ها در چهار مرحله 0 تا 11، 12 تا 24، 25 تا 36 و 37 تا 49 روزگی اعمال گردیدند. وزن بدن، مصرف خوراک و تلفات ثبت شدند. در 49 روزگی، پنج قطعه پرنده از هر تکرار کشتار و قسمت­های مختلف لاشه شامل سینه، ران، پشت، کمر و چربی حفره بطنی به صورت درصدی از وزن زنده مشخص شد. افزایش سطح اسیدهای آمینه در 11، 24، 36 و 45 روزگی باعث بهبود ضریب تبدیل خوراک شد )05/0(P<. با افزایش سطح اسیدهای آمینه ضروری در جیره سرعت رشد بهبود یافت به­طوری که در 36، 45 و 49 روزگی تفاوت معنی­دار مشاهده شد. مصرف خوراک با افزایش سطح اسیدهای آمینه در 11، 24 و 36 روزگی کمتر شد ولی در سنین 45 و 49 روزگی افزایش یافت. محدودیت خوراک سبب بهبود معنی­دار ضریب تبدیل خوراک شد )05/0(P<. شدت محدودیت خوراک با بهبود ضریب تبدیل خوراک رابطه مستقیم داشت. به­طوری که خوراک­دهی متناوب سبب کاهش بیشتر ضریب تبدیل خوراک شد. مصرف خوراک با اعمال محدودیت کاهش یافت اما تفاوت­ها تنها در 24 و 45 روزگی معنی­دار شدند )05/0(P<. محدودیت خوراک سبب کاهش معنی­دار )05/0(P< درصد سینه شد. به­طور کلی، نتایج این آزمایش نشان داد که برنامه­های محدودیت خوراک اثر منفی بر عملکرد جوجه­های گوشتی ندارد. همچنین نتایج نشان دادند که به جای استفاده از سطوح بیشتر اسیدهای آمینه در جیره جوجه­های گوشتی می­توان از سطح کمتر اسیدهای آمینه به همراه اعمال برنامه مناسب خوراک­دهی استفاده نمود