تاثیر آموزش مهارتهای زندگی بر امیدواری معتادان در حال ترک مراجعه کننده به مرکز روانپزشکی زاهدان

Abstract

مقدمه: بی‌توجهی به مسائل روانشناختی از عواملی است که منجر به بازگشت افراد پس از ترک به سمت مصرف مجدد آن می‌شود. توجه به مولفه امید می‌تواند عامل انگیزشی در حفظ و استمرار شرایط جدید برای افرادی که مواد را ترک می‌کنند، باشد لذا این مطالعه با هدف ﺗﺎﺛﻴﺮ آﻣﻮزش ﻣﻬﺎرت‌‌ﻫﺎی زﻧﺪﮔﻲ بر امیدواری افراد مراجعه کننده جهت ترک به مرکز روانپزشکی شهر زاهدان انجام شد.مواد و روش: در این مطالعه نیمه تجربی ۹۰ نفر از افراد معتاد مراجعه کننده برای ترک به مرکز روانپزشکی شهر زاهدان انتخاب شدند. ۴۵نفر در گروه مداخله و ۴۵ نفر در گروه کنترل قرار گرفتند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات شامل پرسشنامه امید میلر بود. گروه مداخله مهارت‌های زندگی را در ۴جلسه طی یک هفته به صورت گروهی دریافت کردند. مجدداً پس از 8 هفته از پایان مداخله، دوباره پرسشنامه‌ها توسط هر دو گروه تکمیل شد. تحلیل داده‌ها با نرم افزار SPSS و آزمونهای آماری تی مستقل، تی زوجی و آزمون تحلیل کوواریانس انجام شد.یافته‌ها: میانگین نمره امید قبل از آموزش در گروه مداخله و کنترل به ترتیب ۶۸/۲۲± ۲۵/۱۸۰ و ۸۲/۲۴± ۰۸/۱۷۰ بود. بعد از مداخله در گروه مداخله به ۵۳/۳۰±۷۷/۱۹۹ افزایش و در گروه کنترل به ۹۳/۲۱±۲۰/۱۶۶ کاهش یافت. بدین ترتیب آموزش مهارت‌های زندگی به طور معناداری منجر به افزایش امید در گروه مداخله گردید(۰۵/۰ > P).بحث و نتیجه‌گیری: یافته‌ها نشان داد آموزش مهارت‌های زندگی منجر به افزایش میزان امید در افراد درحال ترک می‌شود. با توجه به این که ارتقا امید از عوامل بازدارنده مصرف مجدد مواد می‌باشد، توصیه می‌شود در مراکز درمانی ترک اعتیاد، آمورش مهارت‌های زندگی در برنامه‌های آموزشی این افراد گنجانده شود.