بررسی رابطه سبک‌های مذاکره و متغیرهای شغلی در مدیران اجرایی مراکز بهداشت شهری

Abstract

مقدمه: مدیریت یکی از مهم‌ترین عوامل رشد، حیات و بالندگی سازمان‌ها به شمار می‌رود. مدیر در یک سازمان، نقش‌های مهمی ایفا می‌کند که یکی از مهم‌ترین این نقش‌ها، نقش مذاکره کنندگی است. این مطالعه با هدف تعیین سبک‌های مذاکره و ارتباط آن با متغیرهای شغلی و دموگرافیک مدیران اجرایی مراکز بهداشت شهری دانشگاه علوم پزشکی شیراز انجام شد.مواد و روش: مطالعه حاضر به صورت مقطعی بر روی 40 نفر از مدیران مراکز شهری دانشگاه علوم پزشکی شیراز انجام شد. اطلاعات با استفاده از پرسشنامه استاندارد مهارت‌های مذاکره (پیره) جمع آوری شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 و با بکارگیری آزمون های آماری تی تست و ضریب همبستگی پیرسون مورد تحلیل قرار گرفت.یافته‌ها: نتایج مطالعه نشان داد میانگین نمره زیر مقیاس های واقع‌گرایی، هنجاری، تحلیلی شهودی سبک های مذاکره به ترتیب 05/33 و 52/30، 50/32 و 90/29 بود. نتایج گویای این بود که بین سبــک مذاکره مدیران و سابقه مدیریت ارتباط معنی‌داری وجود داشت (039/= p). بحث و نتیجه گیری: افراد واقع‌گرا دارای خصوصیاتی هستند که انها را در مذاکرات موفقتر می‌کند. با توجه به این که مدیران با سابقه مدیریت بیشتر، مهارت‌های مذاکره بیشتری دارند لازم است از مدیران با سابقه در مذاکرات سازمانی بیشتر استفاده گردد. در ضمن نتایج تحقیق حاضر نشان داد سن با سبک مذاکره مدیران مرتبط نبود، بنابراین پیشنهاد می شود از مدیران جوان باتجربه در مذاکرات سازمانی استفاده گردد.