رابطه بین اثربخشی سازمانی و موضع کنترل مدیران حوزه ستادی دانشگاه علوم پزشکی شیراز،1389

Abstract

مقدمه: کارآمدی و اثربخشی تمام سازمان‌ها وابسته به مدیریت اثربخش و کارآمد است. از طرفی با مطالعه ابعاد شخصیتی و رفتاری مدیران، امکان کارایی و اثربخشی هر چه بیشتر، فراهم می‌شود که در این میان تاثیر «موضع کنترل» بر نحوه عمل مدیران در سازمان‌ها، مهم تلقی می‌شود. هدف این پژوهش تعیین رابطه بین اثربخشی سازمانی و موضع کنترل مدیران ستادی دانشگاه علوم پزشکی شیراز بود.مواد و روش: تحقیق حاضر از نوع توصیفی-تحلیلی بود. در تحقیق حاضر از روش نمونه‌گیری تصادفی- طبقه ای استفاده شده و از مجموع کارمندان، بر حسب بخش‌های انتخابی، اطلاعات 168 کارمند و اطلاعات مدیران این 24 بخش جمع‌آوری شد. گردآوری داده‌ها از طریق دو پرسشنامه اثربخشی و موضع کنترل راتر صورت گرفته است. اطلاعات به دست آمده، با نرم افزار SPSS نسخه 15 و روش‌های آماری کروسکال-والیس و من-ویتنی مورد تحلیل قرار گرفت.یافته‌ها : نتایج پژوهش نشان داد که که بین اثربخشی سازمانی مدیران و ابعاد آن با موضع کنترل آنها رابطه معنی‌داری)0001/0>(P وجود داشت. اما میان اثربخشی سازمانی مدیران با جنسیت و سابقه مدیریت رابطه‌ای وجود نداشت. اما بین اثربخشی مدیران و میزان تحصیلات کارکنان ارتباط معنی‌دار وجود داشت(004/0=(p. در نهایت میان اثربخشی سازمانی مدیران و موضع کنترل آنان بر حسب (جنسیت؛ سابقه مدیریت: 6-10سال11 سال به بالا و میزان تحصیلات: لیسانس) رابطه‌ای وجود نداشت.بحث و نتیجه‌گیری: با توجه به اینکه مدیران با موضع کنترل درونی از اثربخشی سازمانی بالاتری برخوردار بوده اند؛ پیشنهاد می شود بیشتر از افراد با موضع کنترل درونی در امور مدیریتی استفاده شود. همچنین می‌توان از برنامه‌ها و دوره‌های آموزشی کوتاه مدت برای تغییر نگرش مدیران دارای موضع کنترل بیرونی به موضع کنترل درونی استفاده شود.