مطالعه تنگنا و تنوع ژنتیکی در جمعیت بز رائینی بوسیله نشانگرهای ریزماهواره

Abstract

مطالعه حاضر به منظور تجزیه و تحلیل ژنتیکی در جمعیت بزهای رائینی کرمان جهت حفاظت، برنامه ریزی پایدار و بهره برداری، که نهایتا میتواند منجر به بهبود وضعیت امرار معاش پروش دهندگان شود، انجام شده است. جمعیتهای بز ایران به عنوان یکی از ذخایر ارزشمند منابع بزهای جهان شناخته شدهاند. مطالعه تنوع ژنتیکی در جمعیت بز رائینی با استفاده از سیزده نشانگر ریزماهواره انجام شد. در 60 بز نمونهبرداری شده، تعداد کل آللهای مشاهده شده 92 آلل با میانگین 08/7 آلل در هر جایگاه و دامنه بین 4 آلل در ریزماهواره MAF64 و 10 آلل در ریزماهواره BM121 برآورد گردید. مقادیر هتروزایگوتی مشاهده شده، محتوای اطلاعات چندشکلی، شاخص شانون و هتروزیگوتی مورد انتظار به ترتیب 808/0، 76/0، 72/1و 796/0 برآورد گردید که نشان دهنده وجود تنوع ژنتیکی بالا در این جمعیت میباشد. پنج جایگاه از سیزده جایگاه مورد مطالعه در تعادل هاردی واینبرگ بود. میانگین همخونی (Fis) برابر 016/0- بود و از 13 جایگاه فقط چهار جایگاه دارای Fis مثبت و بقیه منفی بودند. فرضیه وجود تنگنای ژنتیکی مورد آزمون قرار گرفت که نتیجه نشان از عدم وجود تنگنای ژنتیکی برای جمعیت مذکور در سالهای اخیر را تایید کرد.