بررسی تأثیر عملیات احیاء بیولوژیک بر ذخیره کربن آلی خاک (مطالعه موردی: پروژه جنگل‌کاری تل سیاه)

Abstract

موضوع: بررسی تأثیر عملیات احیای بیولوژیک بر ذخیرۀ کربن آلی خاک (مطالعۀ موردی: پروژۀ جنگل‌کاری تل سیاه)هدف: ارزیابی نقش گونۀ گیاهی کهور ایرانی در افزایش ترسیب کربن خاک و کمک به کاهش دی‌اکسید کربن جوی به‌منظور حمایت از توسعۀ پایدار.روش‌تحقیق: نمونه‌های خاک از دو عمق ۰–۱۵ و ۱۵–۳۰ سانتی‌متر، به‌طور تصادفی از زیر تاج پوشش گونه کهور ایرانی و مناطق شاهد برداشت شدند. نمونه‌ها پس از آنالیز آزمایشگاهی، با استفاده از آزمون t مستقل و آنالیز واریانس یک‌طرفه (ANOVA) در نرم‌افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.یافته‌ها: نتایج نشان داد که مقدار کربن آلی در منطقه احیاشده در عمق­های 0-15 و 15-30 تقریباً برابر با 0/2 بود، در حالی‌که در منطقه شاهد این مقدار به‌ترتیب برابر با 0/06 و 0/04 به‌دست آمد. میزان کربن ترسیب‌شده در منطقه احیاشده به‌ترتیب در عمق‌های ۰–۱۵ و ۱۵–۳۰ سانتی‌متری برابر با 4/39 و 9/07 تن در هکتار بود، در حالی که این مقدار در منطقه شاهد به‌ترتیب 1/05 و 3/83 تن در هکتار اندازه‌گیری شد. همچنین، وزن مخصوص ظاهری خاک در منطقه احیاشده به‌ترتیب برابر با 1/46 و 1/43 و در منطقه شاهد برابر با 1/55 و 1/51 گرم بر سانتی‌متر مکعب برآورد گردید.نتیجه‌گیری: وجود گونه‌های گیاهی مانند کهور ایرانی به طور مؤثر موجب افزایش ترسیب کربن در خاک شده و می‌تواند به عنوان راهکاری کارآمد برای کاهش گرمایش جهانی مورد استفاده قرار گیرد.