مدیریت زراعی علف‏های‌هرز و بررسی شاخص های ارزیابی کشت مخلوط گلرنگ (.L Carthamus tinctorius) و کلزا (Brassica napus L.)

Abstract

مقدمه و اهداف: هدف از این پژوهش، بررسی پتانسیل کنترل علف­های­هرز و بررسی شاخص ارزیابی کشت مخلوط گلرنگ و کلزا بود. مواد و روش­ها: آزمایش به­­صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا گردید. فاکتور اول شامل علف‏های­هرز (با کنترل و بدون کنترل علف‏های­هرز) و فاکتور دوم الگو‌های مختلف کشت مخلوط در چهار سطح شامل کشت مخلوط جایگزینی گلرنگ و کلزا با نسبت‌های 1:1 و 2:1 و کشت مخلوط افزایشی گلرنگ و کلزا با نسبت­های 100:50، 100:75 و کشت خالص گلرنگ و کلزا درنظرگرفته شد. یافته­ها: در این پژوهش مشاهده گردید که در میان تیمار‌های کشت مخلوط، کشت مخلوط افزایشی 100:75 از نظر کنترل علف‌های­هرز موفقتر بوده است. در بین کلیه تیمار‌های کشت مخلوط بیشترین میزان شاخص ارزیابی کشت مخلوط به تیمار کشت مخلوط جایگزینی 1:1 با کنترل کامل علف­های­‌هرز با مقدار 71/1 تعلق داشت. بیشترین ارزش نسبی به تیمار کشت مخلوط جایگزینی 1:1 با کنترل کامل علف­های­‌هرز (33/2) تعلق داشت. باتوجه ­به نتایج، از بین الگوهای مختلف کاشت، بیشترین عملکرد دانه در کشت خالص و کنترل کامل علف­های­‌هرز به­دست آمد، به­طوری ­که با سایر الگوهای کاشت مخلوط جایگزینی 1:1 (گلرنگ-کلزا) اختلاف معنی­داری نشان نداد. نتیجه­گیری: ارزیابی تیمار‌های کشت مخلوط با استفاده از شاخص نسبت برابری زمین، مجموع ارزش نسبی و کارایی کنترل علف­های­‌هرز نشان داد که الگوهای کشت مخلوط ازنقطه ‌نظر تولید و ارزش اقتصادی بر کشت خالص برتری دارند. همچنین عملکرد و اجزای عملکرد در گلرنگ تحت تأثیر کشت خالص گلرنگ و تیمار کنترل علف­های­‌هرز قرار گرفتند.