اثرات سطوح مختلف زایلوالیگوساکارید جیره غذایی بر برخی شاخص‌های بیوشیمیایی خون، ساختار بافت روده و بیان ژن‌های وابسته به رشد و ایمنی ماهی صبیتی (<i>Sparidentex hasta</i>)

Abstract

استفاده از پری‌بیوتیک‌ها به‌عنوان جایگزین به‌دلیل استفاده بیش از حد از آنتی‌بیوتیک‌ها اهمیت کاربردی در پرورش ماهی پایدار دارد. اخیراً نشان داده شده است که پری‌بیوتیک‌ها در پرورش ماهی مزایایی مانند تقویت رشد، تحریک سیستم ایمنی و کنترل بیماری دارند. هدف از انجام این مطالعه، بررسی اثرات پری­بیوتیک زایلو­الیگو­ساکارید جیره بر بر برخی شاخص‌های بیوشیمیایی خون، ساختار بافت روده و بیان ژن­های وابسته به رشد و ایمنی ماهی صبیتی (Sparidentex hasta) می‌باشد. سه جیره غذایی حاوی مکمل زایلو­الیگو­ساکارید با سطوح صفر، 0/5 و 1 درصد فرموله و به‌مدت 8 هفته مورد آزمایش قرار گرفت. 180 قطعه ماهی (میانگین وزنی 0/8±35/14 گرم) به‌صورت تصادفی در 9 مخزن فایبرگلاس 300 لیتری آب دریا ( 20 ماهی در هر مخزن) و هر تیمار غذایی در سه تکرار قرار گرفتند. غذا­دهی ماهی‌ها به‌صورت دو وعده در روز انجام شد. نتایج نشان داد محتوی گلوکز و تری‌گلیسرید پلاسما تیمار­های آزمایشی تحت تأثیر سطوح پربیوتیک جیره قرار نگرفت (0.05<P). میزان کلسترول در تیمار 5/0 درصد زایلو­الیگو­ساکارید به‌طور معنی­ داری بالاتر از گروه شاهد بود (0.05>P). جیره غذایی حاوی زایلو­الیگو­ساکارید هیچ‌گونه تأثیر معنی ­داری بر روی مورفولوژی روده نداشت (0.05<P). همچنین اختلاف معنی­داری در سطح بیان ژن وابسته به ایمنی و رشد تیمار­های آزمایشی در مقایسه با شاهد مشاهده نشد (0.05<P). به‌طور کلی، این مطالعه نشان داد که افزودن پری‌بیوتیک به جیره در مقادیر 0/5 و 1 درصد اثرات معنی‌داری بر فاکتور­های اندازه‌گیری شده نداشت.