تاثیر دو نوع ورزش ایروبیک و ترکیبی بر دستگاه عصبی خودمختار، تغییرپذیری ضربان قلب و استرس اکسیداتیو زنان مبتلا به اختلال پانیک

Abstract

مقدمه: در افراد مبتلا به اختلال پانیک، سطح فعالیت دستگاه عصبی خودمختار اختلال بیشتری پیدا می‌کند و میزان سطوح شاخص‌های اکسیداتیو در این افراد بیشتر است. بهبود استرس اکسیداتیو و HRV می‌تواند در نتیجه تأثیرات مثبت تمرینات هوازی حاصل گردد، بنابراین هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر دو نوع ورزش ایروبیک و ترکیبی بر دستگاه عصبی خودمختار، تغییرپذیری ضربان قلب و استرس اکسیداتیو زنان مبتلا به اختلال پانیک بود.روش پژوهش: در این کارآزمایی بالینی نیمه‌تجربی، 31 زن مبتلا به اختلال پانیک به صورت نمونه گیری دردسترس با میانگین نمرات پانیک (66/16 ± 96/42) شرکت کردند و به طور تصادفی در دو گروه تمرین ایروبیک Li (10 نفر) و ایروبیک Hi-Lo+ مقاومتی (10 نفر) و گروه کنترل (11 نفر) تقسیم شدند. 24 ساعت قبل از شروع اولین جلسه تمرینی و 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی شاخصهای آنتی اکسیدان کل (TAC) و مالون‌دی‌آلدهید (MDA) توسط خونگیری و تغییرپذیری ضربان قلب (HRV) توسط دستگاه هولترمانیتورینگ در حالت استراحت، اندازه‌گیری شد. برای تحلیل آماری از آزمون کوواریانس در سطح معنی‌داری 05/0 تحت نسخه 26 نرم افزار آماری SPSS استفاده شد.یافته‌ها: نتایج نشان داد تفاوت معنی‌داری در MDA ،TAC و نمرات پانیک پس از 12 هفته تمرین در هر دو گروه تمرینی وجود دارد (05/0≥ p) اما فاکتورهای HRV (SDNN، HF، LF، LF/HF و TP) تغییرات معنی‌داری را نشان ندادند.نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد که 12 هفته تمرینات ایروبیک ( Li و Hi-Lo + مقاومتی) میزان استرس اکسیداتیو را در افراد مبتلا به اختلال پانیک بهبود دهد.