اثر تمرین تناوبی شنا با شدت زیاد بر سیتوکروم سی و ATP سلول های هیپوکامپ موش های صحرایی مبتلا به بیماری پارکینسون

Abstract

مقدمه: بیماری پارکینسون منجر به آسیب میتوکندری ناشی از تولید گونه های فعال اکسیژن می شود. اثر فعالیت ورزشی بر بهبود بیماری پارکینسون به واسطه تغییر در سطح Cyt c و ATP میتوکندری سلول های هیپوکامپ به درستی مشخص نیست، از اینرو پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر تمرین تناوبی شنا با شدت زیاد بر بر Cyt c و ATP سلول های هیپوکامپ موش های صحرایی مبتلا به بیماری پارکینسون انجام شد.روش پژوهش: تعداد 21 سر موش صحرایی از نژاد ویستار در سه گروه تمرین، پارکینسون و کنترل قرار گرفتند. تمرین شنا برای گروه تمرین شامل 20 تکرار 30 ثانیه ای با 30 ثانیه استراحت بود. به منظور تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون تحلیل واریانس یک راهه و در سطح معنی داری 05/0>p استفاده گردید.یافته ها: نتایج نشان داد که القای پارکینسون باعث افزایش سطح Cyt c در گروه پارکینسون نسبت به گروه کنترل شد(001/=P). نتایج نشان داد تفاوت معنی‏داری بین گروه ها در غلظت Cyt c وجود دارد(001/0=P). همچنین نتایج نشان داد ATP در گروه تمرین و پارکینسون نسبت به گروه کنترل به طور قابل توجهی کاهش و مقدار آن در گروه تمرین نسبت به گروه پارکینسون به طور معنی‏داری افزایش یافت(001/0=P).نتیجه گیری: باتوجه به نتایج، می توان عنوان کرد تمرین تناوبی شنا با شدت بالا می تواند در بهبود عملکرد میتوکندریایی مؤثر باشد. بنابراین اجرای این نوع تمرینات برای افراد مبتلا به پارکینسون توصیه می‌شود.