الگوی ساختاری نقش میانجی مشارکت تحصیلی و امید به تحصیل در رابطۀ بین سرمایه‌های تحولی بیرونی و پایستگی تحصیلی دانش‌آموزان

Abstract

هدف این پژوهش، بررسی نقش میانجی مشارکت تحصیلی و امید به تحصیل در رابطۀ بین سرمایه‌های تحولی بیرونی و پایستگی تحصیلی بود. پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش همبستگی بود. جامعۀ پژوهش شامل تمامی دختران پایۀ ششم ابتدایی شهر مشهد در سال تحصیلی 1401-1400 بودند که با نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای، 471 نفر انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس مشارکت تحصیلی (AEQ)، امید به تحصیل (AHS)، سرمایۀ تحولی (DAS) و پایستگی تحصیلی (ABS) بود. تحلیل داده‌ها با مدل‌یابی ساختاری با نرم‌افزارهای SPSS-22 و Amos-24 انجام گرفت. یافته‌ها نشان داد ضریب مسیر مستقیم سرمایه‌های تحولی به مشارکت تحصیلی و امید به تحصیل معنادار است. همچنین ضریب مسیر مستقیم امید به تحصیل به مشارکت تحصیلی، و مشارکت تحصیلی به پایستگی تحصیلی معنادار است. ضریب مسیر مستقیم سرمایه‌های تحولی به پایستگی تحصیلی و مسیر امید به تحصیل به پایستگی تحصیلی معنادار نیست. اثر غیرمستقیم سرمایه‌های تحولی به پایستگی تحصیلی از طریق امید به تحصیل به‌تنهایی و همچنین از طریق امید به تحصیل و سپس مشارکت تحصیلی معنادار است. مدل پیشنهادی پژوهش برازش خوب درد و امید به تحصیل و مشارکت تحصیلی رابطۀ بین سرمایه‌های تحولی بیرونی و پایستگی تحصیلی را به‌طور کامل میانجی‌گری می‌کند.