بررسی تأثیر استفاده از اسپرم اپیدیدیمی در روند تولید آزمایشگاهی جنین‌ گوسفند بر قابلیت تکوینی جنین‌ها متعاقب انتقال جنین

Abstract

تولید آزمایشگاهی جنین در کنار انتقال جنین در گونه­ های مختلف حیوانات اهلی به کار می­رود و پتانسیل بالقوه فراوانی در افزایش بهره‌وری تولید و نیز افزایش سرعت اصلاح ژنتیکی گله­ ها ایفا می­ کند. اسپرم استحصال شده از ناحیه دم اپیدیدیم منبع مهمی برای گامت‌های دام‌های دارای ارزش اصلاحی بالا و گونه‌های در معرض خطر انقراض است. مطالعه حاضر به منظور بهینه‌سازی و کاربردی کردن فناوری انتقال جنین‌‌های تولید شده در آزمایشگاه و نیز بررسی قابلیت تکاملی جنین‌های آزمایشگاهی تولید شده با استفاده از اسپرم اپیدیدیمی متعاقب انتقال جنین انجام شد. ابتدا میش‌های گیرنده جنین، به مدت 12 روز سیدرگذاری شدند. همزمان با خروج سیدر، به هر میش 400 واحد PMSG تزریق شد. روز بعد از خروج سیدر، روند تولید جنین‌های آزمایشگاهی در دو گروه با استفاده از اسپرم اپیدیدیمی (749 تخمک در 6 تکرار) و اسپرم انزالی (540 تخمک در 4 تکرار) شروع شد. 9 روز پس از خروج سیدر، 2 عدد جنین‌ 6 روزه در مرحله بلاستوسیست به صورت نیمه لاپاروسکوپیک به رحم هر گیرنده جنین منتقل شد (38 گیرنده گروه اسپرم اپیدیدیمی، 32 گیرنده گروه اسپرم انزالی). آبستنی، 44 روز پس از انتقال جنین به روش اولتراسونوگرافی در گیرنده‎‌ها تعیین شد. نتایج به دست آمده نشان داد که در بین گروه اسپرم اپیدیدیمی و گروه اسپرم انزالی از نظر شاخص‌های تکوین جنین در آزمایشگاه (میزان تسهیم: 7/1±0/83 درصد در مقابل 27/3±9/71 درصد؛ میزان بلاستوسیست 3/1±8/39 درصد در مقابل 31/1±5/33 درصد، به ترتیب) و نیز از نظر میزان آبستنی (50 درصد در مقابل 7/45 درصد، به ترتیب)، بره‌زایی (25 درصد در مقابل 9/21 درصد، به ترتیب) و سایر شاخص‌های بررسی شده اختلاف معنی‌داری مشاهده نشد. از روش‌های استفاده شده در مطالعه حاضر می‌توان برای انتقال جنین‌های گوسفند در شرایط مزرعه استفاده کرد. همچنین بر اساس نتایج این مطالعه می‌توان گفت اسپرم اپیدیدیمی در گوسفند از نظر قابلیت تکاملی تفاوتی با اسپرم انزالی ندارد.