غالباً تصور می‌شود گفتمان فقهی و عرفانی و به‌تبع آن، عرفا و فقها نسبت تخاصمی یا متضاد دارند، چنان‌که گویا فقه و تصوف ذاتاً غیرقابل‌جمع‌اند. نیز هر دو گفتمان اموری یک‌دست و بی منفذ تصور می‌شود که از هرگونه تداخل با یکدیگر ...