بررسی تطبیقی پیش‌گیری از خشونت خانگی: نقش سیاست جنایی مشارکتی در پیش‌گیری از آن

Abstract

خشونت خانگی به دلیل رویت پذیری پایین و نیز به دلایلی هم چون حفظ آبروی بزه دیده در برابر اطرافیان و یا ترس وی از بزه کار، در آمارهای رسمی و یا حتی غیررسمی نیز به سختی منعکس می گردد. این مقاله ضمن بررسی ابعاد بزه دیده شناختی خشونت خانگی، به تبیین علت شناسی خشونت درون خانگی، آسیب های جسمی و روحی و روانی، و بررسی تطبیقی راهبردهای موثر در کاهش و پیش گیری از خشونت خانگی می پردازد. آگاهی از راهبرهدهای پلیسی گری کشورهای مختلف، میتوان مولفه ی مهمی در اتخاذ سیاست جنایی مطلوب باشد. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که در اکثر کشورها، علی رغم آمار فزاینده ی خشونت خانگی، تاکید سیاست کیفری بر ایجاد قوانین کیفری و یا شدت بخشیدن به کیفر است. تاکید بر راهبرد واکنشی به جای رویکردهای کنشی عمدتا متاثر از فرهنگ حاکم در برخی کشورها هم چون کشورهای خاورمیانه و آفریقای شمالی است. از سوی دیگر در برخی از کشورها کیفرگرایی باعث عدم ایفای نقش پر اهمیت آموزش و تاسیس نهادهای حمایتی است؛ این در حالی است که بر اساس رهنمودهای سازمان ملل، افزایش آگاهی و درگیر نمودن جامعه ی محلی در مسیر مبارزه می بایست محل تاکید سیاست گذاران این حوزه باشد.