سنتز نانوذرات طلا: تأثیر عامل احیاکننده بر روی خواص اپتیکی

Abstract

اخیراً، نانوذرات پلاسمونیک با خواص نوری منحصربه‌فرد در نانوپزشکی از حسگر زیستی نوری گرفته تا تصویربرداری زیستی و تحویل دارو مورد استفاده قرار گرفته‌اند. در این میان، نانوذرات طلا با اندازه بسیار کوچک و یکنواخت، به دلیل سمیت پایین برای این کاربردها مطلوب هستند. در این پژوهش کاهش نمک‌های طلا بوسیله سدیم بورو هیدراید با موفقیت منجر به تهیه شبکه‌های ژلاتین وصل شده به نانوذرات فلزی شد. ژلاتین به دلیل داشتن خاصیت زیست سازگاری بالا در عملکرد به عنوان عامل تثبیت‌کننده بسیار مناسب بوده و علی‌رغم سایر عامل‌های پوششیِ آلی، سمیت نانوذرات را کاهش می‌دهد. این نانومواد با آنالیزهای طیف‌سنجی تبدیل فوریه فروسرخ (FT-IR)، جذب اپتیکی، فوتولومینسانس (PL)، تصویر میکروسکوپ الکترون عبوری (TEM)، و پراش پرتوی ایکس (XRD) مورد مطالعه قرار گرفتند. و تأثیر غلظت عامل احیا کننده در تشکیل این نانوذرات طلا با عامل پوششی ژلاتین، و خواص اپتیکی آن‌ها بررسی شد. این نانومواد برای ساخت قطعات با نورتابی بالا در ابعاد نانو بسیار نوید دهنده هستند. علاوه بر این، از آنجایی که مواد غیرسمی و حلال در سنتز استفاده شده است، ادغام این ذرات در انواع سیستم‌ها، به‌ویژه آن‌هایی که مربوط به کاربردهای بیولوژیکی و زیست‌پزشکی هستند، می‌تواند عملی و مفید باشد.