نگاهی بر اثرات احداث راههای روستایی بر توسعه، اشتغال و امنیت پایدار در مناطق کویری ایران ( مطالعه موردی: خراسان جنوبی)

Abstract

مطابق پژوهش هایی که در چند سال اخیر در سطح کلان کشوری و نهاد ریاست جمهوری و مجلس و نیروی انتظامی صورت گرفته است و مستندات آن در جراید و مجلات و ... موجود می باشد در حدود 80- 60 درصد جرایم خشن و منجر به جرح و جنایات سنگین در پایتخت و کلان شهرهای عمده کشور همچون مشهد، اصفهان، شیراز، تبریز و ... توسط افرادی صورت می پذیرد که در نسل های اول الی سوم خانواده های آنها از مناطق روستایی به این شهرها مهاجرت نموده اند. بدیهی است هرگونه اقدامی که منجر به توسعه پایدار روستایی و ماندگاری مردم در این نواحی گردد بر اساس مستندات موجود و مدارک منتشر شده از سوی سازمانهای بین المللی توسعه همچون فائو، بانک جهانی، برنامه عمران ملل متحد و ... احداث، حفظ و بهره برداری مناسب از راههای روستایی در بسیاری از ملل در حال توسعه جهان همچون هندوستان، چین و ... دارای اثرات بسیار مثبت و آشکار بر وضعیت توسعه یافتگی آن مناطق داشته است. در ایران بیشتر مطالعات انجام گرفته در مورد تأثیرات راههای روستایی بر وضعیت توسعه یافتگی این مناطق که توسط نهادهای مربوطه همچون وزارت جهادسازندگی سابق، جهاد کشاورزی، مسکن و راهسازی، آموزش عالی در قالب پایان نامه های دانشجویی و ... صورت گرفته است به نتایج مثبت مشابهی دست یافته اند و در موارد نادری نیز نتایج از تأثیرات منفی راههای روستایی حکایت می کنند. بنابراین در این تحقیق، پژوهشگر بر اساس رشته تحصیلی خود و مطالعات نسبتا وسیعی که در زمینه راه‌های روستایی از دوره کارشناسی تا دکترا داشته است بر اساس یک مطالعه نسبتا وسیع کتابخانه ای و تحقیق میدانی و عمدتا کیفی و مشارکتی و حضوری که در حدود چهار سال در این زمینه در چند استان کشور و بویژه محل خدمت و تدریس خود یعنی خراسان جنوبی داشته است به بررسی ویژگی‌ها و شرایط یک راه روستایی خوب جهت اثربخش بودن و داشتن کارایی در فرایند دستیابی به توسعه پایدار در این نواحی و مناطق می پردازد و در انتها به وضعیت راههای روستایی خراسان جنوبی بویژه با استفاده از عکس های میدانی و مشاهدات و حضور خود در این نواحی و مناطق و ارقام ارائه شده و موجود می پردازد.