تأثیر تمرین تناوبی با شدت متوسط (MIIT) بر محتوای درون‌سلولی پروتئین‌های مرتبط با مسیر میتوفاژی در عضلة نعلی رت‌های نر نژاد ویستار

Abstract

مقدمه: میتوفاژی به‌عنوان یک مسیر چندعملکردی می‌تواند به نقص یا کارایی بیشتر میتوکندری در عضلات اسکلتی منجر شود. فعالیت‌های ورزشی با توجه به شرایطی مانند شدت، مدت و نوع یک عامل مهم برای تنظیم میتوفاژی هستند. بنابراین، هدف از تحقیق حاضر، بررسی تأثیر تمرین تناوبی با شدت متوسط (MIIT) بر محتوای درون‌سلولی پروتئین‌های مرتبط با مسیر میتوفاژی (FUNDC1 و NIX) در عضلة نعلی رت‌های نر نژاد ویستار است.روش پژوهش: در این پژوهش تجربی، 16 سر رت سه‌ماهه نژاد ویستار با میانگین وزنی 30±280، به‌صورت تصادفی به دو گروه: 1. گروه کنترل، 2. MIIT (هر گروه هشت سر) تقسیم شدند. رت‌های گروه MIIT شامل دویدن رت‌ها روی تردمیل به مدت هشت هفته، هر هفته پنج جلسه و هر جلسه شامل 10 تناوب MIIT، سه‌دقیقه‌ای بود که از طریق تناوب‌های استراحتی دودقیقه‌ای از هم جدا شد. میانگین سرعت در هفتة اول 19 m/min بود که در هفتة آخر میانگین سرعت به 25 m/min رسید. محتوای متغیرها از طریق روش آزمایشگاهی وسترن‌بلات در بافت عضلة نعلی اندازه‌گیری شد. داده‌ها از طریق آزمون t-مستقل در نرم‌افزار گراف‌پد پریسم نسخة 5/9 تجزیه‌وتحلیل شد. سطح معنا‌داری 05/0≥P در نظر گرفته شد.یافته‌ها: محتوای پروتئین‌های‌ FUNDC1 و NIX کاهش معنا‌داری را در گروه MIIT نسبت به گروه کنترل نشان داد (0001/0P<).نتیجه‌گیری: با توجه به کاهش این عوامل تمرین MIIT می‌تواند فرایند میتوفاژی را در عضلات اسکلتی تنظیم و به حفظ سلامت میتوکندری از طریق مسیرهای مرتبط کمک کند. نیاز به تحقیقات و بررسی‌های بیشتر است.