اثربخشی طرحواره درمانی بر رشد پس از سانحه و سرمایه روانشناختی در زنان مبتلا به سرطان پستان

Abstract

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف اثربخشی طرحواره‌درمانی بر رشد پس از سانحه و سرمایه‌روانشناختی در زنان مبتلا به سرطان پستان انجام گرفت. روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون-پس‌آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری مشتمل بود بر زنان مبتلا به سرطان پستان مراجعه کننده به کلینیک آنکولوژی بیمارستان امام خمینی (ره) تهران، از سال ۱۳۹۹ تا ۱۴۰۰. از میان این افراد، ۲۰ نفر با استفاده از روش نمونه گیری دردسترس انتخاب و به صورت تصادفی در گروه آزمایش و گروه کنترل (هر گروه شامل ۱۰ نفر) گمارش شدند. جهت گردآوری داده‌ها از ابزارهای پرسشنامه رشد پس از سانحه تدسچی و کالهون (۱۹۹۶) و سرمایه‌روانشناختی لوتانز (۲۰۰۷) استفاده شد. جلسات آموزشی طرحواره‌درمانی یانگ (۲۰۰۶) در ۲۰ جلسه ی ۶۰ دقیقه‌ای و به صورت هفتگی اجرا گردید، در حالی که گروه کنترل هیچ مداخله‌ای را دریافت نکردند. تجزیه و تحلیل داده‌ها نیز با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چند متغیره در محیط SPSS-23 انجام گردید. یافته‌ها: نتایج نشان داد که روش طرحواره‌درمانی بر رشد پس از سانحه و سرمایه‌های روانشناختی تاثیر دارد (۰۵/۰P<). نتیجه‌گیری: براساس یافته‌ها میتوان نتیجه گیری کرد که طرحواره‌درمانی می‌تواند روشی موثر جهت افزایش سرمایه‌های روانشناختی و رشد پس از سانحه در بیماران مبتلا به سرطان پستان باشد. بنابراین به متخصصان پیشنهاد می‌گردد که به جهت ارتقای ابعاد روانی بیماران مبتلا به سرطان پستان، این درمان را بکار بگیرند.