مقایسه تأثیر تحریک الکتریکی مستقیم مغز از روی جمجمه و روان‌نمایشگری بر آشفتگی روان‌شناختی در نوجوانان دارای ضربه‌های مغزی خفیف

Abstract

مقدمه: ضربه مغزی آسیب‌زا با شیوع بالا از مهم‌ترین علل ناتوانی‌های طولانی مدت محسوب می‌شود. هدف این مطالعه مقایسه اثربخشی تحریک الکتریکی مستقیم مغز از روی جمجمه(tDCS) و روان‌نمایشگری بر آشفتگی روان‌شناختی در نوجوانان دارای ضربه‌های مغزی خفیف (mTBI) بود. روش کار: روش این پژوهش از نوع آزمایشی و با طرح پیش‌آزمون_پس‌آزمون همراه با گروه کنترل بود. از بین تمامی نوجوانان دارای آسیب مغزی خفیف که در نیمه دوم سال 1401 به بیمارستان فاطمی شهر اردبیل مراجعه کرده بودند، با استفاده از روش نمونه­‌گیری در دسترس 45 نفر که در مقیاس کمای گلاسکو نمره 15-13 کسب کرده بودند انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه 15 نفره ( دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل) جایگزین شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس (DASS-21) Lovibond و Lovibond (1995) استفاده شد. داده‌های به دست آمده با استفاده از تحلیل کواریانس چندمتغیری (مانکوا) در فضای نرم­‌افزار SPSS نسخه 25 تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: یافته‌های به دست آمده از تحلیل کوواریانس حاکی از تفاوت معنادار بین گروه‌ها در مراحل پس‌آزمون وپیش‌آزمون بود. هر دو روش مداخله موجب کاهش آشفتگی روان‌شناختی نوجوانان شدند. هم‌چنین بین میزان نمرات آشفتگی روان‌شناختی گروه آزمایش تحریک فرا‌جمجمه‌­ای مغز با گروه روان‌نمایشگری تفاوت معنا­دار وجود نداشت. نتیجه­‌گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر، مداخله‌های درمانی تحریک‌ الکتریکی مستقیم مغز از روی جمجمه و روان‌نمایشگری به عنوان شیوه‌های مکمل در درمان نوجوانان دارای آسیب­‌های مغزی خفیف توصیه می‌شود.