روش تفسیر روایی از نظر گلدزیهر در بوته نقد

Abstract

از جمله مباحث کلیدی در حوزه مطالعات تفسیری، بررسی روش‌های تفسیر قرآن کریم است که در سنت علمی اسلامی تحت عنوان «اتجاهات تفسیری» و در ادبیات انگلیسی با اصطلاح «Approaches to Interpretation» شناخته می‌شود. شناخت این روش‌ها برای مفسران و قرآن‌پژوهان از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است، زیرا هر یک از این گرایش‌ها بر مبانی معرفتی و اصول روش‌شناختی متفاوتی استوار بوده و تأثیر مستقیمی بر نوع برداشت از متون دینی دارند. در این میان، آثار مستشرقان به‌ویژه در زمینه مطالعات تفسیری قرآن، همواره از منظر نقد و بررسی مورد توجه پژوهشگران مسلمان قرار گرفته است. یکی از آثار شاخص در این حوزه، کتاب «گرایش‌های تفسیری در میان مسلمانان» تألیف ایگناس گلدتسیهر است که به دلیل جامعیت نسبی در تحلیل رویکردهای تفسیری و همچنین جایگاه خاص آن در سنت خاورشناسی، موضوع مطالعات انتقادی متعددی قرار گرفته است. بررسی موشکافانه دیدگاه‌های گلدتسیهر به‌ویژه در حوزه «تفسیر روایی» که به‌عنوان نخستین و یکی از بنیادی‌ترین روش‌های تفسیری در میان مسلمانان شناخته می‌شود، از اهمیت خاصی برخوردار است. گرچه تحلیل‌های او در این زمینه حاوی نکات قابل تأملی است، اما میزان و عمق اشکالات نظری و روش‌شناختی در آرای وی به اندازه‌ای است که پذیرش نتایج پژوهشی او را با چالش‌های جدی مواجه می‌سازد. این مقاله با بهره‌گیری از روش توصیفی-تحلیلی و با اتخاذ رویکردی انتقادی، به گردآوری و تحلیل نظام‌مند داده‌ها پرداخته و دیدگاه‌های گلدتسیهر پیرامون تفسیر روایی را از جنبه‌های مختلف مورد بررسی قرار می‌دهد. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که تحلیل‌های او نه‌تنها از کاستی‌های جدی در مبانی معرفتی رنج می‌برد، بلکه دقت علمی لازم را نیز ندارد. از مهم‌ترین نقاط ضعف دیدگاه گلدتسیهر در این حوزه می‌توان به عدم درک صحیح از مبانی تفسیر روایی، برداشت‌های سطحی و نادرست از متون، ارجاعات غیرمستند و گاه تحریف‌شده، و تأثیرپذیری از پیش‌فرض‌های ایدئولوژیک اشاره کرد. این موارد، در مجموع، موجب شده است که ارزیابی وی از تفسیر روایی از دقت علمی لازم برخوردار نباشد و استنتاج‌های او در این زمینه فاقد اعتبار پژوهشی کافی تلقی گردد.