تحلیل فضایی شاخص اقلیم گردشگری در استان ایلام با استفاده از مدل TCI

Abstract

امروزه مطالعه تأثیر اقلیم بر روی زندگی و محیط، جایگاه ویژه‌ای یافته است. صنعت گردشگری نیز تأثیر بالایی بر وضعیت اقلیمی دارد. استان ایلام در غرب کشور به دلیل موقعیت خاص مرزی، مستعد گسترش صنعت گردشگری است که این امر نیز نقش شرایط آسایش اقلیمی را برای گردشگران و مسافران بسیار مهم جلوه می‌نماید. در این پژوهش، با استفاده از شاخص اقلیم آسایش گردشگری (TCI) و همچنین با بهره گیری از سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) در میان یابی و تعمیم داده‌های نقطه‌ای به پهنه‌ای، شرایط مساعد حضور گردشگران در استان از دیدگاه زمانی و مکانی بررسی گردیده است. داده‌های استفاده شده در این تحقیق برای محاسبه شاخص‌ها، شامل میانگین حداکثر دما، میانگین دما، حداقل رطوبت نسبی، میانگین رطوبت نسبی، بارش، ساعات آفتابی و سرعت باد است که از ایستگاه‌های سینوپتیک استان وابسته به سازمان هواشناسی کشور اخذ گردیده است. نتایج این تحقیق بیانگر آن است که مرداد ماه کمترین میزان مطلوبیت و مهر ماه بیشترین میزان مطلوبیت برای گردشگری را داراست. همچنین، با توجه به شرایط زمانی و مکانی، این استان دارای این ویژگی است که در هر دو موسم گرم و سرد سال بخشی از استان از شرایط اقلیمی مطلوب برخوردار است؛ به طوری که در موسم گرم مناطق شمالی و در موسم سرد سال مناطق جنوبی استان از نظر شاخص اقلیم گردشگری وضع مطلوبی را ارائه می‌دهند.