تحلیل میزان پایبندی به زبان مادری در میان قومیت‌های ترک، کرد و لر

Abstract

هدف از این پژوهش سنجش و مقایسه میزان پایبندی به زبان مادری در بین سه قومیت ترک، کرد و لر، و شناخت عواملی است که تفاوت در میزان پایبندی اقوام مختلف به زبان مادری را تبیین می‌کنند. بدین منظور پرسشنامه‌ای در بین جمعیت نمونه‌ای با حجم 300 نفر، به صورت مساوی از هر قومیت 100 نفر از دانشجویان ترک، کرد و لری که در دانشگاه تربیت مدرس مشغول به تحصیل بوده‌اند، توزیع گردید. نتایج نشان می‌دهد که میزان پایبندی و نگرش قوم لر نسبت به زبان مادری تفاوت معنا داری با دو قوم کرد و ترک دارد و لرها نسبت به ترک‌ها و کردها میزان پایبندیشان به زبان مادری به مراتب کمتر و نگرش منفی تری نسبت به زبان مادری‌شان دارند. با وجود اینکه لرها میزان پایبند‌ی‌شان به زبان مادری کمتر از ترک‌ها و کردها است، اما میزان گرایش‌شان به هویت قومی به اندازه آن‌ها بوده است. بنابر این می توان نتیجه گرفت که میزان پایبندی به زبان مادری بیش از آنکه تحت تاثیر عوامل ذهنی همچون هویت قومی باشد، متاثر از میزان فرصت های عینی است که یک زبان برای گویشورانش در جهت ارتباطات بیشتر و بهبود وضعیت اقتصادی و اجتماعی، فراهم می‌کند. دو زبان کردی و ترکی نیز به عنوان زبان‌هایی که متعلق به جوامع زبانی برون مرزی هستند در مقایسه با زبان لری که محدود در مرزهای ایران است، فرصت‌های بیشتری برای گویشوران‌شان فراهم می‌کنند؛ در نتیجه گویشوران نگرش‌شان نسبت به این زبان‌ها مثبت‌تر و میزان پایبندی‌شان بیشتر است.