تهیه داربست سلول‌زدایی‌‌شده از اعصاب محیطی گوسفند و ارزیابی ویژگی‌های بافت‌شناسی و خواص مکانیکی آن جهت کاربرد در ترمیم اعصاب محیطی

Abstract

زمینه مطالعه: آسیب‌های عصب محیطی اغلب نیاز به مداخله جراحی برای بازگرداندن تداوم و عملکرد عصب دارند. پیوند عصب اتولوگ به‌عنوان یک راهکار استاندارد برای ترمیم نقایص عصب محیطی در نظر گرفته می‌شود. با‌این‌حال پیوند عصب اتولوگ دارای معایبی مانند دسترسی محدود است. از‌این‌‌رو ایجاد راهکار‌های جایگزین جهت رفع نقایص عصبی ایجاد‌شده امری ضروری به نظر می‌رسد.هدف: مطالعه حاضر باهدف توسعه و تهیه داربست‌های عصبی سلول‌‌زدایی‌‌شده از اعصاب محیطی گوسفند و ارزیابی ویژگی‌‌های بافت‌‌شناسی و خواص مکانیکی آن‌ها به‌منظور استفاده در ترمیم اعصاب محیطی انجام شده است.روش‎کار: اعصاب شبکه بازویی از لاشه گوسفندان نر تحت شرایط آسپتیک جدا و با استفاده از مواد شوینده طبق پروتکل سلول‌زدایی شد. فرایند سلول‌‌زدایی با استفاده از رنگ‌آمیزی هماتوکسیلین‌ائوزین، تری‌کروم‌ ماسون و همچنین میکروسکوپ الکترونی ارزیابی شد. مقاومت ساختار ماتریکس خارج سلولی و خواص مکانیکی نیز توسط تست کششی بررسی گردید. همچنین میزان محتوای DNA اعصاب سلول‌زدایی‌شده و اعصاب کامل با استفاده از روش کیت و نانودراپ اندازه‌گیری شد.نتایج: ارزیابی‌های انجام‌شده نشان داد سلول‌ها از داربست‌های عصب به‌طور کامل حذف شدند و ماتریکس خارج سلولی به‌خوبی در داربست عصبی حفظ شده ‌است. تست کشش نشان داد داربست‌های عصبی سلول‌زدایی‌شده خواص مکانیکی خود را به‌طور نسبی در مقایسه با اعصاب کنترل حفظ کردند. بررسی محتوای DNA داربست‌ها و اعصاب دست‌نخورده هم نشان داد محتوایDNA اعصاب، پس از فرایند سلول‌زدایی به‌طور قابل‌‌توجهی کاهش یافته بود.نتیجه­گیری نهایی: پیوند عصب محیطی سلول‌زدایی‌شده را می‌توان با حفظ اجزای ماتریکس خارج سلولی تهیه کرد. این داربست‌های عصبی به‌طور بالقوه می‌توانند به‌عنوان جایگزینی برای کاندوئیت‌‌های هدایت عصب مصنوعی و اتوگرافت‌ها برای ترمیم اعصاب محیطی استفاده شوند.