تاثیر برنامه هسته ای ایران برامنیت ملی ترکیه (در پرتو تئوری توازن قوا)
چکیده
حسین مسعودنیا، استادیار گروه علوم سیاسی دانشگاه اصفهان داود نجفی، دانشجوی دکتری دانشگاه اصفهان * عاطفه فروغی، کارشناس ارشد علوم سیاسی دانشگاه اصفهان چکیده از زمان آغاز برنامه هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران، این موضوع همیشه در سطح جهانی و منطقه‌ای واکنش‌ها و مخالفت‌هایی را در پی داشته است، اما پس از انتخاب احمدی‌نژاد به عنوان رئیس‌جمهور ایران و تمایل وی به پیشبرد برنامه هسته‌ای، مخالفت غربی‌ها با این روند شدت بیشتری یافت، تا جایی که به صدور تحریم‌های متعدد علیه ایران منجر شد. در این میان، یکی از کشورهایی که همواره سعی کرد به عنوان یک میانجی بین‌المللی بین ایران و اتحادیه اروپا و ایالات متحده (گروه 1+5) عمل کند و طرفین را به حل دیپلماتیک این منازعه تشویق کند، ترکیه بود. لذا با توجه به چنین پیشینه‌ای، مقاله حاضر در صدد است تا رابطه بین برنامه هسته‌ای ایران و امنیت ملی ترکیه را در پرتو تئوری توازن قوا تجزیه و تحلیل کند. یافته‌های پژوهش مؤید این فرض است که نگرانی ترکیه در مورد برنامه هسته‌ای ایران در چارچوب امکان تغییر توازن قوا در منطقه بر اثر دستیابی جمهوری اسلامی به انرژی هسته‌ای قابل تحلیل و ارزیابی است؛ چرا که تحقق این امر موفقیت ترکیه در دستیابی به اهداف تعریف شده خود در چارچوب سیاست نئوعثمانی گرایی را با چالش مواجه می‌کند.
کلید واژگان
واژه های کلیدی : ایرانترکیه
سیاست خارجی
برنامه هسته‌ای
میانجیگری
شماره نشریه
2تاریخ نشر
2012-08-221391-06-01
ناشر
دانشگاه اصفهانUniversity of Isfahan
سازمان پدید آورنده
علوم سیاسی دانشگاه اصفهانعلوم سیاسی دانشگاه اصفهان
گروه علوم سیاسی دانشگاه اصفهان
شاپا
2322-14532645-7539
