تاثیر براسینواستروئید بر برخی ویژگی های فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی موثر بر ماندگاری میوه موز رقم کاوندیش در طول مدت نگهداری در انبار سرد

Abstract

یکی از مهم­ترین عوامل ضایعات پس از برداشت میوه موز، نابسامانی‌های ایجاد شده بر اثر دمای پائین می باشد. به منظور بررسی تاثیر براسینواستروئید بر ماندگاری میوه موز (رقم کاوندیش) در دماهای مختلف، پژوهش حاضر به صورت فاکتوریل در قالب طرح آماری کاملا تصادفی در 3 تکرار انجام شد. در این تحقیق واکنش‌های بیوشیمیایی و تغییرات فیزیولوژیکی میوه موز رقم کاوندیش با کاربرد براسینواستروئید در سه سطح (صفر، 2 و 6 میکرومولار) و دما در سه سطح (شاهد (2 ±20)، 5 و 12درجه سلسیوس) و زمان نگه­داری در چهار سطح (1، 7، 14 و 21 روز) بود. اثرمتقابل دما و براسینواستروئید در طی زمان نگه­داری بر شاخص‌های مواد جامد محلول و مقدار اتیلن تولید شده میوه موز معنی‌دار بود. همچنین اثر دوجانبه دما و براسینواستروئید بر سفتی میوه، نشت یونی و مقدار فعالیت آنزیم سوپراکسیددیسموتاز در سطح احتمال یک درصد معنی‌داربود. همچنین اثر سه جانبه دما 5 درجه سلسیوس و براسینواستروئید 6 میکرومولار در روز اول نگهداری موجب کاهش تولید اتیلن میوه موز به مقدار 32 درصد گردید. استفاده از براسینواستروئید در دمای 12 درجه سانتی‌گراد موجب کاهش چشمگیر نشت یونی به میزان 42 درصد گردید. استفاده از براسینواستروئید همراه با دمای 12 درجه موجب افزایش میزان فعالیت آنزیم سوپراکسیددیسموتاز به مقدار 89 درصد شد که بسیار اهمیت داشت. براساس نتایج، میوه­ های موز تیمار شده با غلظت 6 میکرومولار براسینواستروئید و دمای 12 درجه سلسیوس بیشترین میزان کیفیت را در طول انبارمانی داشتند.