بررسی تاثیر خودکارآمدی بر رضایت شغلی با نقش میانجی سخت رویی

Abstract

این پژوهش با هدف بررسی رابطه خودکارآمدی با رضایت شغلی با نقش میانجیگری سخت رویی کارکنان یک شرکت لاستیک سازی انجام شد. پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش را کارکنان یک شرکت لاستیک سازی تشکیل دادند که از این تعداد 200 نفر به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. برای اجرای پژوهش ابتدا با مراجعه به کارکنان شرکت لاستیک سازی، پرسشنامه‌های پژوهش (خودکارآمدی، سخت رویی و رضایت شغلی) بین آنها توزیع شد و بعد از گرد‌آوری، پرسشنامه ها مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفتند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آماری ضرایب همبستگی و تحلیل رگرسیون استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که اثر مستقیم خودکارآمدی بر رضایت شغلی و اثر مستقیم خودکارآمدی بر سخت رویی مورد تأیید است. همچنین اثر غیر مستقیم خودکارآمدی بر رضایت شغلی با میانجی گری سخت رویی مورد تأیید قرار گرفت. خودکارآمدی یک منبع شخصی ضروری برای کارکنان، جهت افزایش رضایت شغلی و ارتقای سازگاری انطباقی است. از آنجایی که خودکارآمدی و عوامل مرتبط با آن به عنوان یک مهارت قابل یادگیری و آموزش است، مدیران شرکت های لاستیک سازی، با برگزاری کارگاه های آموزش خودکارآمدی به بهبود رضایت شغلی کارکنان کمک کنند.