بررسی اثرات تراکم بر عملکرد سوخ پیاز در کشت خالص و کشت های مخلوط پیاز خوراکی و شنبلیله

Abstract

به منظور بررسی تأثیر کشت مخلوط بر عملکرد و اجزای عملکرد پیاز و شنبلیله، آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه تحقیقاتی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی جنوب کرمان به اجرا در آمد. فاکتور اول فاصله کاشت پیاز خوراکی در تراکم های 20، 25 و 30 بوته در متر مربع و فاکتور دوم کاشت شنبلیله در تراکم های 12، 15 و 25 بوته در متر مربع همراه با تک کشتی های دو گونه در فواصل کشت مذکور بود. زمان برداشت تعداد و طول گیاه، وزن تر و خشک بوته ، قطر سوخ، وزن تر و خشک سوخ ، عملکرد، نسبت برابری زمین و مجموع ارزش نسبی اندازه گیری شد. نتایج نشان داد بیشترین عملکرد پیاز خوراکی (2/43 تن در هکتار) در کشت مخلوط در تراکم 30 بوته در متر مربع مشاهده شد. در کشت مخلوط افزایشی تعداد برگ، طول گیاه و وزن تر و خشک بوته پیاز با کاهش تراکم بوته از 30 به 20 بوته در متر مربع افزایش یافتند. همچنین بیشترین وزن تر و خشک سوخ پیاز به ترتیب 64/11 و 2/167 گرم از تراکم کاشت مخلوط 25 بوته در متر مربع شنبلیله بدست آمد. در پیاز کشت مخلوط شنبلیله باعث افزایش تعداد برگ، طول گیاه و وزن تر و خشک بوته پیاز گردید. اگر چه کشت مخلوط شنبلیله با پیاز بر عملکرد در مقایسه با کشت های خالص تاثیر معنی داری نداشت. بالاترین نسبت برابری زمین (65/1) و ارزش نسبی (70/1) در کشت مخلوط به ترتیب در ترکیب های تیماری پیاز با تراکم 30 بوته، شنبلیله با تراکم 12 بوته در متر مربع و پیاز با تراکم 30 بوته و شنبلیله با تراکم 25 بوته در متر مربع بدست آمدند.<br />