ارزیابی تأثیر تجویز داروهای بی‌هوشی زایلازین، دیازپام و میدازولام به روش داخل بینی در طرقه

Abstract

استفاده از روش‌های آرام‌‌بخشی و بی‌هوشی ایمن و موثر در پرندگان زینتی به دلیل معاینات بالینی و پاراکلینیکی و همچنین اعمال جراحی با اهمیت است. در جراحی‌های معمول عمدتاَ، از داروهای بی‌هوشی به روش‌های ‌داخل وریدی یا استنشاقی استفاده می‌شود. هدف این مطالعه مقایسه تأثیر تجویز داروهای بی‌هوشی زایلازین، دیازپام و میدازولام به روش داخل بینی در طرقه است. تعداد 15 طرقه بالغ از هر دو جنس با وزن (20±140) گرم در این مطالعه استفاده شدند. داروهای بی‌هوشی به صورت تجویز داخل بینی استفاده شد و سپس زمان بی‌هوشی، مدت زمان خوابیدن به پشت و برگشت از بی‌هوشی در هر پرنده اندازگیری و ثبت شد. نتایج نشان داد که زایلازین به شکل معنی‌داری طول مدت زمان خوابیدن به سینه‌ی کمتری نسبت به میدازولام و دیازپام ایجاد کرده و بی‌هوشی سریع‌تری را فراهم می‌کند (P<0.05). اما اختلاف آماری معنی‌داری بین میدازولام و دیازپام در این شاخص مشاهده نشد. از لحاظ مدت زمان خوابیدن به پشت (طول مدت بیهوشی) زایلازین به طور معنی‌داری بی‌هوشی کوتاه مدت‌تری را نسبت به میدازولام و دیازپام ایجاد کرد و همچنین در خصوص طول مدت زمان برگشت از بیهوشی دیازپام با مدت زمان بیشتر اختلاف معنی‌داری را نسبت به دو ماده دیگر نشان داد (P<0.01). مطالعه حاضر نشان داد تجویز داخل بینی دیازپام با دوز 13 میلی‌گرم بر کیلوگرم می‌تواند یک بی‌هوشی طولانی‌مدت و آرام‌بخشی قابل قبول به همراه به هوش آمدنِ مناسب در مقایسه با استفاده از هر یک از داروهای بالا به تنهایی در طرقه ایجاد کند.