ارتباط سبک زندگی اسلامی با عدم رضایت زناشویی در زو ج هایی که از شبکه های مجازی استفاده می کنند

Abstract

هدف از پژوهش حاضر، بررسی ارتباط سبک زندگی اسلامی با عدم رضایت زناشویی در زوج هایی است که از شبکه های مجازی استفاده میکنند. طرح تحقیق از نوع توصیفی(غیر آزمایشی)و روش تحقیق همبستگی است. جامعه آماری شامل زنان متأهل شهر تهران می باشد. در این تحقیق، نمونه شامل 250 نفر از زوجهای شهر تهران میباشد. روش نمونه گیری غیر احتمالی در دسترس بود. برای توصیف متغیرها از شاخص های آماری توصیفی مانند فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار برای بررسی اینکه تمام خرده مقیاس های پژوهش دارای توزیع عادی (نرمال) میباشد، عادی بودن کشیدگی توزیع داده ها محاسبه شد، عامل (متغییر مستقل) ویژگی های شخصیتی بود. برای سنجش رضایت زناشویی از پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ (اولسون، فورنیر، دراکمن 1989) فرم کوتاه سلیمانیان (1373) با ضریب اعتبار 95 درصد استفاده شد. پرسشنامه سبک زندگی اسلامی (ILST) که توسط کاویانی در سال 1388 ساخته شده است، دارای دو فرم 135 و 76 سؤالی می باشد که در این پژوهش از فرم کوتاه آن با پایایی (آلفای کرونباخ) 786/0 استفاده شده است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان دادند کسانی که از این شبکه ها استفاده میکنند اگر در سبک زندگی اسلامی باشند، از میزان رضایتندی کمتری نسبت به افرادی که از این شبکه ها استفاده نمیکنند، برخوردارند.