ارتباط بین هوش معنوی و خودکارآمدی رؤسا و معاونان کلانتر ی های تهران بزرگ

Abstract

پژوهش حاضر با هدف تعیین ارتباط بین هوش معنوی و خودکارآمدی رؤسا و معاونان کلانتری های تهران بزرگ انجام گرفته است. خودکارآمدی عاملی مهم برای انجام موفقیت آمیزعملکرد و مهارت های اساسی لازم برای انجام کار است. بنابراین، وجود هرگونه خلل در خودکارآمدی می تواند بر عملکرد شغلی تأثیرگذار باشد. یکی از عواملی که می تواند درخودکارآمدی تحت تأثیر قرار گیرد و در این تحقیق بررسی شده است، هوش معنوی می باشد. هوش معنوی به عنوان درجه ای از هوش انسان مطرح است که از باور های اساسی فرد نشأت می گیرد و بر رفتار های او تأثیر می گذارد. برای انجام این تحقیق، تعداد  نفر با استفاده از نمونه گیری خوشه ای تصادفی از بین رؤسا و معاونان کلانتری های تهران بزرگ انتخاب شده اند. برای جمع آوری داد ه ها از پرسشنامه هوش معنوی دیوید کینگ با چهار بُعد تفکر انتقادی، معناساری شخصی، آگاهی متعالی،گسترش خودآگاهی و خودکارآمدی شرر، همچنین برای تجزیه و تحلیل داده ازهمبستگی پیرسون،تحلیل رگرسیون چندگانه و آزمونt و برای عادی )نرمال (بودن متغیر های تحقیق از آزمون کولموگروف اسمیروف استفاده شده است. نتایج تجزیه و تحلیل داده ها بیانگر ارتباط بین هوش معنوی و خودکارآمدی بین رؤسا و معاونان کلانتری های تهران بزرگ برابربا 316/0 می باشند. بین مؤلفه های هوش معنوی و خودکارآمدی ارتباط معنادار وجود دارد. بین هوش معنوی رؤسا و معاونان کلانتری های تهران بزرگ تفاوت معناداری وجود ندارد. در نهایت هوش معنوی، متغیر قابل رشد و پرورش می باشد و توجه بر این بُعد می تواند در افزایش خودکارآمدی نقش اساسی ایجاد کند.