بررسی شیوه های مددکاری اجتماعیݡ مورد استفاده مددکاران ناجا و میزان تناسب آنها با مشکل های مددجویان و تأثیر آنها بر قادرسازیݡ )مطالعۀ کلانتری ها و مراکز مشاورۀ نیروی انتظامی تهران بزرگ(

Abstract

چکیده هدف از تحقیق حاضر، بررسی و جمع آوری روش های مددکاری اجتماعی که مددکاران شاغل در ناجا از آن آنها استفاده م یکنند و تع یین روش و شیوة مناسب برای هر مشکل خانوادگی، انتظامی و نزاع ب همنظور توانمندسازی مددجویان در سطح بالاتر، در ناجا، یا به عبارتی، ارائة روش مناسب مددکاری اجتماعی برای مددکاران اجتماعی در ناجا بوده است. این تحقیق، یک پژوهش پس رویدادی و رابطه ای از نوع همبستگی یا همخوانی می باشد که بر روی نمونه 370 نفر از کلیة مراجعانی که به مراکز مشاوره و دفاتر مددکاری و کلانتری های ناجا و سرکلانتری نهم تهران مراجعه نمود هاند و پرونده هایشان در سال 1387 مختومه اعلام شد هاند، انجام گرفت. نتایج این پژوهش نشان داد که بهترین شیوة ممکن برای مشکل خانوادگی، شیوة مددکاری نظام مند )سیستماتیک( می باشد. بر اساس آماره های جدول دو بُعدی مشخص شد که برای مشکل خانوادگی، روش نظام مند بالاترین میزان توانمندسازی و ایجاد مصالحه بین خانواده، بالاترین اولویت را در انتخاب شیوة نظا ممند برای مشکل خانوادگی دارد. همچنین، روش وظیفه محوری با کمترین میزان مصالحه و توانمندسازی مددجوی خانوادگی، کمترین اولویت را برای انتخاب خواهند داشت. در فرضیة دوم؛ در مشکل حقوقی، روش یا شیوه با میزان توانمندسازی ارتباط دارد.