تاثیر عملکرد پلیس در صدور آرای قضائی

Abstract

چکیده در قانون آیین دادرسی مدنی و کیفری، پلیس به عنوان ضابط دادگستری دو وظیفه اساسی دارد: 1- تامین امنیت جامعه در همه حوزه‌ها به منظور جلوگیری از وقوع جرائم و تجاوزات و 2- انجام تحقیقات و معاینات محلی و تهیه گزارش‌های موثر در کشف حقایق. در حالت اول، هوشیاری پلیس و ورود به موقع او در صحنه‌ها و عرصه‌ها، موجب پیشگیری از وقوع و افزایش جرم می‌شود و از این‌رو، نحوه عملکرد او در این موارد نیز مستقیما با تضمین امنیت جانی، مالی، ناموسی و حیثیتی افراد در ارتباط است. در قسم دوم، معاینه و تحقیات محلی که در قانون آیین دادرسی در کنار اقرار، بینه، سند و غیره یکی از ادله اثبات دعوا به حساب آمده است، پلیس یا همان شرطه به تعبیر قدماء، به عنوان ضابط دادگستری وارد عمل می‌شود و گزارش‌هایی که در کشف حقیقت موثر است، تهیه و تنظیم می‌نماید به گونه‌ای که عملکرد او در برخورد با موضوع واگذار شده، نقش تعیین‌کننده‌ای در احقاق حق و ابطال باطل دارد زیرا قاضی هر چند در صدور رای مستقلا تصمیم می‌گیرد لیکن در بعضی موارد که رسیدگی به دعوا منوط به انجام تحقیقات محلی است، بررسی‌های ضابطین قضائی را در انشاء آرای خود لحاظ می‌نماید. عدم رسیدگی به موقع پلیس در این جایگاه موجب رواج بی‌عدالتی و کمک به ظالم و کارآمدی او در کشف حقیقت و حمایت از مظلوم موثر خواهد بود. به‌طور کلی، پلیس در هر دو حالت با ورود بهنگام، رعایت امانت‌داری، صداقت و قانون‌مداری می‌تواند گام موثری در استقرار عدالت و امنیت بر دارد. در این نوشتار سعی شده است تا ضمن تبیین ادله اثبات دعوا، نقش عملکرد پلیس را در صدور آرای قضائی تحلیل و ویژگی‌هایی که در بهبود عملکرد پلیس تاثیر دارد، بررسی نماید.