تأثیر فعالیت بدنی بر فرسودگی شغلی در کارکنان پلیس مبارزه با مواد مخدر

Abstract

فرسودگی شغلی یکی از عوامل اساسی در کاهش کار آیی، از دست رفتن نیروی انسانی و ایجاد عوارض جسمی و روانی، خصوصاً در حرفه‌های خدماتی مانند پلیس است. هدف از انجام این پژوهش تعیین تأثیر فعالیت‌های ورزشی در کاهش فرسودگی شغلی در مأموران مبارزه با مواد مخدر می‌باشد. این تحقیق از نوع توصیفی و علی و معلولی بوده و به‌صورت میدانی به تأثیر فعالیت بدنی بر روی فرسودگی شغلی می‌پردازد. گروه نمونه شامل 346 نفر (325 مرد و 21 زن) بوده که به روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای از پلیس مبارزه با مواد مخدر سراسر کشور که بر اساس کمیت و کیفیت مأموریت‌ها در چهار طبقه مجزا انتخاب شدند. ابزار اندازه‌گیری شامل: پرسش‌نامه فرسودگی مازلاچ و جکسون، پرسش‌نامه فعالیت بدنی بک می‌باشد. در تجزیه‌وتحلیل داده‌های تحقیق از روش آماری یومن ویتنی، نمره استاندارد z و نیز آزمون اسمیرنوف کلموگروف استفاده‌شده است. با توجه به تحلیل آماری میانگین‌ها نتایج نشان داد: در سطح معناداری 05/0 با افزایش فعالیت بدنی فرسودگی شغلی در مأموران مبارزه با مواد مخدر کاهش می‌یابد. درنتیجه انجام فعالیت بدنی می‌تواند الگوی مناسبی جهت تعدیل فشارهای روحی و روانی نیروهای پلیس باشد.