ارزیابی ایجاد مؤلفه‌های شهر دوستدار کودک در شهر بندرانزلی

Abstract

بیان مسأله: افزایشِ شهرنشینی و کمبود فضاهای شهری برای حضور کودکان در محیط­های شهری، موجب شده است تا حضور آن‌ها در این عرصه روزبه‌روز کاهش یابد. نبود این فضاها، باعث گردیده تا حس تعلقِ کودکان به فضای شهری به‌گونه‌ای متفاوت ارزیابی گردد. ازاین‌رو، می‌توان این‌گونه بیان داشت که محیط، نقش بنیادین در شکل‌گیری شخصیت و رشد کودک داشته که از این طریق می‌تواند عوامل فرهنگی، اجتماعی و یا بخش عمده­ای از دل‌بستگی‌های محیطی و مکانی کودک در بستر خانواده و محله شکل بگیرد. هدف: مطالعه­ی حاضر در تلاش است تا میزانِ ارتباط مؤلفه‌هایی همچون انعطاف‌پذیری محیط، هویتِ مکانِ حضور کودک و قابلیت حضورپذیری محلات، به‌عنوان مؤلفه‌های شهرسازی با مؤلفه‌هایی مانند بازی‌سازی محیط، هیجان تجربه‌شده کودک و مشارکت کودکان در تصمیم­گیری را موردسنجش قرار دهد. پرسش اساسی این پژوهش، اثر و میزان هر یک از مؤلفه‌ها بر دیگری می‌باشد. روش:این کنکاش از لحاظ روش‌شناسی، کمی و راهبرد آن، توصیفی و از نوع علَی_مقایسه‌ای است. ابزار جمع‌آوری داده­ها، پرسشنامه محقق ساخت است که جامعه­ی آماری آن را ۸۰۰۰ دانش‌آموزانِ مقطع ابتدایی شهر بندرانزلی تشکیل می­دهد که از میان آن‌ها ۳۶۷ نفر به‌عنوان نمونه، به‌صورت پرسشنامه بسته_­ پاسخ، موردمطالعه و با استفاده از نرم‌افزارهای 24SPSS و 80/8 LISREL مورد تحلیل قرارگرفته‌اند. یافته‌ها: تحلیل یافته‌ها حاکی از آن است که انعطاف‌پذیری محیط، بیشترین ضریب اثر را با 95%، در کودکان داشته که باعث ایجاد خلاقیت در ساخت و به وجود آوردن بازی در محیط توسط کودک می‌شود. نتیجه ­گیری: حضورپذیری محلات با 94 درصد و هویت مکانِ حضور کودک با 89 درصد در رده‌های دوم و سوم، بیشترین تأثیرگذاری را به ترتیب بر شرکت در تصمیم‌گیری و هیجان تجربه‌شده کودکان در نتایج پرسشنامه کسب کرده است.