بررسی علل شکل گیری و راهکار مقابله حاشیه نشینی شهر زابل با تاکید بر توانمندسازی

Abstract

رشد شتابان شهرنشینی ایران همراه با مهاجرت روستاییان به شهرها باعث به وجود آمدن حاشیه‌نشینی به صورت گسترده شده است. اولین مبدا مهاجران روستایی و شهرهای کوچک مناطق مرزی شهرهای بزرگتر منطقه می‌باشد. شهر زابل به عنوان مادر شهر سیستان در سال‌های اخیر با رشد حاشینه‌نشینی به خصوص در محورهای مواصلاتی خود به مناطق و روستاهای اطراف مواجه بوده است. هدف این تحقیق بررسی جامعه شناختی عوامل موثرحاشیه نشینی شهر و ارائه راهکارهای مناسب جهت توانمندسازی آنها بوده و روش تحقیق توصیفی و تحلیلی است. پرسشنامه‌هایی در 14 محله حاشیه نشین شهر زابل و به صورت تصادفی در بین 316 نفر از ساکنان حاشیه شهرزابل توزیع گردید. داده ها توسط نرم افزار Spss و Excel تحلیل شده‌اند. نتایج نشان می‌دهد از دلایل مهم حاشیه نشینی زابل می توان مهاجرت گسترده از روستاها و شهری کوچک منطقه ( 09/92 درصد) به دلیل کمی درآمد( 52/21 درصد)، خشک سالی ( 30/19 درصد) و بیکاری اشاره کرد. ساکنان مناطق حاشیه‌ای معتقدند که دادن وام‌های اشتغال در زمینه مهارت‌های آموخته شده ( 85/42 درصد )، کارآفرینی دولت ( 71/35 درصد)و آموزش مهارت‌های فنی ( 42/21 در صد ) زمینه اشتغال ساکنان حاشیه‌ای را با توجه به وضعیت موجود فراهم خواهد آورد. و اشتغال توانمندسازی حاشیه‌نشینان را نیز افزایش می‌دهد. کارشناسان و مدیران شهری اولویت‌های مهم مانند، تأمین منابع مالی توسط دولت و اعطای وام‌های بانکی به مدیرت شهری جهت اجرای طرح‌های توانمندسازی و بهسازی حاشیه‌ها ( 15/57 درصد ) واعطای وام بانکی به ساکنان این محلات برای اشتغال آن‌ها و همچنین بهسازی محلات( 85/42 درصد ) جهت توانمندسازی حاشیه‌نشینان مطرح کرده‌اند